اما و اگرهاي پذيرش بدون آزمون در دانشگاهها
اين روزها درمورد پذيرش بدون آزمون در رشته‌ها و دانشگاههاي مختلف زياد مي‌شنويم. در بسياري از دانشگاهها، امكان ثبت‌نام داوطلبان در دانشگاه بدون پيش‌شرطهاي گذشته فراهم شده و مسئولان اين شرايط را مثبت ارزيابي مي‌كنند. چرا كه ديگر پذيرش در كنكور، به دشواري گذشته نيست و اگر از برخي رشته‌ها و دانشگاههاي مشخص، صرفنظر كنيم، پذيرش با اين شكل و شمايل، استرس داوطلبان را كاهش مي‌دهد. اما در اين خصوص توجه به چند نكته اهميت دارد.
اول اينكه در اين نوع پذيرش‌ها، شايد لازم باشد بيشتر به كيفيت آموزش توجه داشت. چرا كه در ميان داوطلباني كه بدون آزمون پا به دانشگاه مي‍گذارند، عده‌اي هم هستند كه به اندازه كافي و مقبول، نتوانسته‌اند خود را به سطح علمي خوبي برسانند و چه بسا اين امر رفته رفته موجب افت علمي هر چه بيشتر در دانشگاهها گردد. لذا حداقل انتظار مي‌رود دوره‌هاي دانشگاهي اين داوطلبان، با كيفيت علمي همراه باشد تا ضعفهاي علمي احتمالي آنها قوت پيدا نكند.
به علاوه هر چند گاه يك بار زمزمه‌هاي درنظر گرفتن چنين امكاني براي مقاطع تكميلي ارشد و دكتري هم شنيده مي‌شود. هر چند هنوز بحث جدي‌اي در اين خصوص صورت نگرفته، اما به هر حال، ذكر اين نكته لازم است كه در مقاطع تكميلي، كه اساسا پژوهش در درجه اول اهميت است، پذيرش بي‌ضابطه مي‌تواند مشكلاتي را كه هم‌اينك نيز در مقاطع تكميلي كم نيست، تشديد كند.
به علاوه لازم است براي دورنما و آينده اين تعداد فارغ‌التحصيل برنامه‌ريزي و دورانديشي لازم اعمال شود.