مدتي است جامعه با تنگناهاي اقتصادي رو به رشدي مواجه است. درواقع اين تنگناها براي دهک‌هاي پايين که درآمد ثابت دارند يا حتي آن‌را هم ندارند، مدام در حال عميق‌تر شدن است. در کنار اخباري که درباره سرقت‌هاي عجيب و غريبي مانند سرقت کابل‌هاي برق و تلفن، شيرهاي آتشنشاني، تنديس‌ها و خفت و زورگيري‌هاي روبه فزوني مي‌شنويم که بيشتر ناشي از بيکاري و ناتواني در تامين معاش خانواده است، اين روزها خبر از رونق سمساري‌ها هم به گوش مي‌رسد، لوازم دست دوم فروشي‌هايي که از سوي خانواده‌ها براي خريد لوازم منزل دعوت مي‌شوند و طبعا چنين خريداراني کالاي مورد نياز خانواده را به ثمن بخس مي‌خرند و کالايي فروخته مي‌شود تا خانواده بتواند مدتي ديگر معاش خود را تامين کند؛ به‌خصوص در اين روزهايي که به شروع سال تحصيلي جديد نزديک مي‌شويم و گراني لوازم‌التحرير و در خواست پول از سوي حتي برخي مدارس دولتي گلوي خانواده را به سختي مي‌فشارد.

در چنين اوضاع و احوالي است که رئيس انجمن اقتصاددانان گفته است دهک‌هاي پايين خانواده افتاده‌اند به «مايه‌خوري». آن‌ها يا به دنبال وام هستند تا امروزشان را به گونه‌اي بگذرانند در حالي که مي‌دانند با ادامه چنين روندي احتمالا از پرداخت اقساط هم درخواهند ماند. و يا برخي خانواده‌ها در شرايط بدتر به فروش لوازم منزل روي آورده‌اند.

به گفته همين اقتصاددان با رشد تورم ارزش پول کساني که دارايي و سرمايه‌اي ندارند به يک‌سوم تنزل مي‌يابد. پس تورم هم‌چنان دارد طعم تلخ خود را به گروه‌هاي کم‌برخوردار مي‌چشاند.