هنگام زلزله از خانه خارج نشوید اما در استادیوم‌ها و ورزشگاه‌ها به روی مردم باز است!

تهران بزرگ، روی چند گسل مهم و خطرناک قرار دارد و با وجود پیش‌بینی ناپذیربودن زمین‌لرزه، طبق بررسی کارشناسان احتمال وقوع زمین‌لرزه‌ای بزرگ تهران را تهدید می‌کند. هراس از امکان وقوع
زمین‌لرزه ای بزرگ در این شهر درندشت؛ مدت‌هاست بر جان‌وروح شهروندان سایه افکنده است. چراکه به گفته کارشناسان، در صورت وقوع چنان زمین‌لرزه‌ای تقریبا امکان امدادرسانی به اکثر مناطق این شهر، به دلیل بافت پیچیده آن، وجود نخواهد داشت؛ ضمن این‌که امکانات و مکان‌های امدادرسانی و امدادرسانان هم ممکن است آسیب ببینند.
این پیش‌بینی‌ها و نبود یا کمبود امکانات در بحران‌های مختلف و ضعف‌های مدیریتی وعملکردی، به مردم نشان داده است که نمی‌توان چندان به گفته‌های مسئولان ستادهای مختلف بحران، اتکا کرد و از آن‌جا که خود نیز چاره‌ای ندارند؛ هنگام وقوع زمین‌لرزه تنها به انجام دو کار می‌اندیشند، اول از خانه خارج می‌شوند و دوم در پمپ‌بنزین‌ها صف می‌کشند.
اما نکته جالب این است هنگام وقوع زمین‌لرزه پنج شنبه شب گذشته در تهران مردم با پیام‌های متناقصی مواجه شدند؛ اول پیام رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران بود که از مردم خواست از منزل خارج نشوند و در حالت آماده باش، در نقاط امن خانه پناه بگیرند، و دیگری دستور وزیر ورزش‌وجوانان بود برای بازکردن درهای استادیوم‎ها و ورزشگاه‎ها برای استقرار مردم. آن‎هم در شرایطی که تهران از نظر شیوع و ابتلا به کروناویروس، در وضعیت قرمز قرار دارد و تجمع مردم، نه فقط در استادیوم‌ها، که حتی در کوچه و خیابان‌ها و محله‌های خودشان هم احتمال گسترده‌تر شدن این بیماری را بیشتر می‌کند.
در طی دوسه هفته گذشته رئیس ستاد مدیریت کرونا و نیز وزیر و معاون بهداشت بارها هشدار و توجه داده‌اند که با آغاز فعالیت‌های اجتماعی در تهران، تعداد مبتلایان به کروناویروس و فوتی‌ها در این شهر افزایش یافته و البته از مردم خواسته‌اند بیشتر رعایت کنند.
اما جریان اداره و مدیریت امور در این شهر، به هر دلیلی چنان از دست‌ها خارج شده و با وجود چند و حتی چندین صدایی در دستور و پیام دادن به مردم، مردم نیز سر رشته را رها کرده و به مصلحت خود به راهی که ممکن‌تر می‌دانند می‌روند. وقتی نیمه‌شب زمین‌لرزه خانه را نا امن می‌کند، ابتلا به کروناویروس، آخرین چیزی است که اغلب مردم به آن می‌اندیشند و از خانه بیرون می‌زنند. اما جالب‌تر از همه این است که مسئولان مختلف نیز با تصمیم‌های هیجانی ولحظه‌ای بر این بی‌نظمی و تشتت دامن می‌زنند.
مگر فلسفه تشکیل ستاد بحران، عضوگیری و هزینه ریختن به پای آن، دقیقا برای این نیست که تصمیم‌های کارشناسی و بومی شده از قبل گرفته شده باشد و در هنگام وقوع هر حادثه‌ای، هر مسئولی در هر مقام و جایگاهی که قرار دارد، بداند باید کدام یک از پروتکل‌های از پیش آماده را عملی کند؟ و نه فقط یک پروتکل که ستاد بحران برای مواقع اضطراری، باید پروتکل‌های A وB و حتی C داشته باشد.رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران تهران گفته مردم خودروهای خود را در مسیرهای اضطراری پارک نکنند-بیشتر مردم پارکینگ شخصی ندارند، بیشتر محلات پارکینگ عمومی ندارند!- به مراکز امداد و نجات مراجعه نکنند. وی از مردم خواسته است به پایگاه‌ها و سوله‌های مدیریت بحران هم مراجعه نکنند؛ چرا که این مکان‌ها برای ارائه خدمات به مردم در زمان بحران است و باید اطراف آن برای تردد امدادگران خالی باشد و مردم باید خود را به مراکز امن تخلیه اضطراری برسانند.  اگر مکان‌های امن اضطراری در شهر تهران مشخص شده، خوب است در هر محله‌ای مشخص شود که آن مکان امن کجاست، تا مردم برای رسیدن به فلان ورزشگاه از این شهر تا آن سر شهر ترافیک ایجاد نکنند و لاجرم در صف بنزین ازدحام ایجاد نشود.