سفره کوچک شده، موجب ضعف سیستم ایمنی بدن می‌شود!

زندگی کردن و زنده ماندن، هزینه دارد و البته هزینه سالم زندگی کردن، بیشتر است. می‌توان زنده ماندن را با حداقل خورد و خوراک ادامه داد، اما سلامتی یک زندگی در گروه تغذیه مناسبی است که بتواند نیازهای مختلف بدن را تأمین کرده و فرد را برای  خانواده و جامعه‌اش، مفید و کارآمد سازد. بنابراین تغذیه، زیربنایی‌ترین نیاز انسان است و بیشترین درآمد خانواده‌ها، معمولا صرف تهیه موادغذایی می‌شود.
اما تحت تاثیر دو بحران تحریم و کروناویروس که منجر به معضلات اقتصادی در کشورشده، موادغذایی مدام در حال گران و گران‌تر شدن هستند، علاوه بر این برخی از مردم به ناچار با تعطیلی یا ورشکستگی کارگاه‎ها و تولیدی‎ها بیکار و یا تعدیل شده‌اند و درآمدی ندارند. در نتیجه بخشی از مردم در جامعه ما، درگیر مشکلات تغذیه‌ای هستند؛ مشکلاتی که موجب شده اغلب مواد مغذی از سفره مردم کم و یا حتی حذف شود. کمبود این مواد مغذی حاوی املاح، انواع ویتامین‌ها و پروتئین‌ها، می‌تواند به ارگانیسم بدن صدمه وارد کند؛ صدماتی جسمی و ذهنی. شاید پربیراه نباشد که طبق آماری که اخیرا اعلام شده، ضریب هوشی و نیز اندازه
قد  ایرانیان در طی دو دهه اخیر کاهش یافته است؛ طبعا نمی‌توان نقش مهم تغذیه را در توانایی‌های جسمی، ذهنی و هوشی نادیده گرفت.  
بر اساس نظرسنجی مؤسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی، کاهش محسوسی در  مصرف مواد خوراکی در خانوارهای بیکارشده اتفاق افتاده است. بر اساس نتایج این پژوهش:«بیش از ۹۳ درصد بیکارشدگان گفته‌اند که در ایام بیکاری مجبور شده‌اند هزینه‌های زندگی خود و خانواده‌شان را کاهش دهند.
بیش از ۷۶ درصد آنان مجبوربه کاهش هزینه‌های مواد خوراکی خانواده‌شان در این دوره زمانی شده‌اند.» مطابق نتایج این پژوهش، مصرف گوشت قرمز حدود ۷۲ درصد از خانواده‌های افراد بیکارشده، به‌صورتی کاهش جدی پیدا کرده‌است و حدود ۱۵ درصد از خانواده‌های بیکارشدگان، حتی پیش از دوره بیکاری نیز توان خرید گوشت قرمز به‌صورت ماهانه را نداشته‌اند.
حدود ۷۶ درصد از خانواده‌ها، دچار کاهشی محسوس در مصرف مرغ، حدود ۷۱ درصد از خانواده‌ها کاهش در مصرف برنج، ۶۱ درصد خانواده‌ها دچار کاهش مصرف در لبنیات و حدود ۴۲ درصد خانواده‌های بیکارشدگان، کاهش در مصرف تخم‌مرغ را در این دوره شیوع ویروس کرونا تجربه کرده‌اند.
تمام این کاهش‌ها بدین معنی است که رفته‌رفته سیستم ایمنی این افراد ضعیف شده و اینان مستعد ابتلا به انواع بیماری زمینه‌ای و مسری خواهند شد و در صورت صدمه دیدن، بهبود آنان خیلی دیر میسر می‌شود.
طبعا فرزندان چنین خانواده‌هایی از نظر رشد جسمی و ذهنی دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شوند که بر آینده سلامت این فرزندان و در نهایت کل کشور تاثیر سوئی خواهد گذاشت.