کروناویروس دقیقا در کدام مکان‌ها منتقل می‌شود؟!

از آغاز پاندمی کرونا و افزایش تعداد پیک‌ها و خیزش موج‌های این ویروس  در کشورمان، همواره متهم ردیف اول، مردم محسوب شده‌اند؛ مردمی که به مهمانی و شب‌نشینی می‌روند و در مراسم مختلفی چون عزا و عروسی شرکت می‌کنند و اِبایی از مسافرت به شهرهایی با رنگ‌های هشداردهنده‌ی کرونایی ندارند. 

اما چنین برداشتی و گرفتن انگشت اتهام به‌سوی مردم- آن‌هم به‌طور مطلق- یعنی نگاه کردن، تنها از یک زاویه به ماجرا و روند کنترل‎ناپذیری این ویروس در کشور؛ درست است که مردم ما، مانند اغلب مردمِ حتی کشورهای اروپایی از قرنطینه و رعایت پروتکل‌های بهداشتی خسته شده‌اند، و درست مانند مردم کشورهایی مانند فرانسه، ایتالیا و ... سر به کوه و دشت و جنگل و پارک‌ها می‌گذارند، اما مقصر دانستن آن‌ها به‌طور مطلق، کمی دور از انصاف و نادیده گرفتن دیگر رفتارهای موثر در انتشار کروناویروس است. 
در طول تعطیلات نوروز، مدام از مردم خواسته شد که به سفر نروند، در جهت جلوگیری از مسافرت، برای خودروهای شخصی جریمه تعیین شد. اما البته مسافرت با وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس‌های بین شهری و قطار و هواپیما، در برخی موارد حتی با تمام ظرفیت و کف‌خوابی، مشکلی نداشت و برخی از مردم از قضا با همین وسایل نقلیه عمومی و با رعایت حداقلی پروتکل‌های بهداشتی سفر کردند.  برخی ازهمین مردم، مدتی است درگیر صف‌های مختلف برای تهیه ارزاقی مانند مرغ و روغن هستند که یا کم‌یاب و نایاب و یا گران شده‌اند آن‎هم در حالی‌که کنترل و تنظیم بازاری در این موارد دیده نشده و  حتی  به مردم در مورد عدم حضور در این نوع  صف‌ها و هجوم‌ها، برای جلوگیری از انتشار ویروس و ابتلا به آن، هشداری داده نمی‌شود. بسیاری از همین مردم از امروز چهاردهم فروردین با وسایل نقلیه عمومی درون شهری مانند مترو و اتوبوس، بازهم در صف و ازدحام به محل کار خود رفتند و چاره‌ای جز استفاده از این وسایل پرازدحام ندارند؛ در این مورد هم، توسط برخی مسئولان ذیربط، نه چاره‌ای اندیشیده می‌شود و نه هشدار خاصی داده می‌شود. اما برای این‌که مردم در روز سیزدهم فروردین بیرون نروند، وزارت بهداشت پیامک ارسال می‌کند؛ چنین رفتارهایی-هرچند درست و به‎جا و ازسر مسئولیت و دلسوزی- موجب می‌شود این سوال پیش بیاید که آیا این ویروس منحوس، فقط در زمان تفرج و تفریح و مهمانی و عروسی و عزای مردم منتقل می‌شود و در صف‌های روغن و مرغ و ازدحام مترو و اتوبوس، وجود ندارد و غایب است؟ 
با یک نگاه کل‌نگر، به‌دور ازهر نوع شائبه‎ای، بیائیم کمی هم به واقعیت‌های موجود در جامعه خود نگاهی بیندازیم و با متهم کردن مردم، آنان را به گوشه نرانده و تنها از آنان انتظار رعایت و قرنطینه نداشته باشیم.
 مسئولان مختلف در کشور ما نیک می‌دانند که مردم در حال سپری و تحمل کردن موقعیت‌های سخت معیشتی و اقتصادی  هستند. مسئولان ما، که خود در جریان نحوه گذران زندگی مردم هستند، می‌توانند با همدلی جریان این اتهام یک‌سویه را قطع کرده و با همراهی صمیمانه، در رفع مشکلات آنان همچون همیشه بکوشند.