والیبال؛ الگویی برای رشد و توسعه دیگر رشته های ورزشی

درخشش تیم ملی والیبال ایران در رقابت های لیگ ملت ها که با حضور پرقدرت ترین تیم های جهان برگزار می شود، نشان داده که این رشته مسیر درستی را برای رسیدن به موفقیت انتخاب کرده که می تواند الگوی مناسبی برای دیگر رشته های ورزش ایران باشد.

درخشش تیم ملی والیبال ایران در رقابت های لیگ ملت ها که با حضور پرقدرت ترین تیم های جهان برگزار می شود، نشان داده که این رشته مسیر درستی را برای رسیدن به موفقیت انتخاب کرده که  می تواند الگوی مناسبی برای دیگر رشته های ورزش ایران باشد.
 والیبال ایران که روزی جایی در میان تیم های برتر آسیا نداشت، امروزه به مرحله ای رسیده که مقابل تیم های بزرگ جهان می ایستد و حتی امید به کسب مدال در آوردگاه بزرگی چون المپیک دارد. اما در مقابل، رشته ای چون فوتبال که سالانه پول های کلانی در آن خرج
می شود و گردش مالی آن هم بسیار بالاست، بیش از چهار دهه است که در حسرت قهرمانی آسیا به سر می برد و حتی تیم های باشگاهی ما هم در رسیدن به قهرمانی ناکام مانده اند.
در همین مقطع اخیر هم شاهدیم که برای صعود به مرحله دوم مسابقات انتخابی جام جهانی، کار تیم ملی فوتبال به اما و اگر کشیده است. بنابراین برای اینکه ظرفیت دیگر رشته های ورزش ایران در
عرصه های جهانی به شکل مطلوبی نمایان شود، باید از مسیری که والیبال طی کرد استفاده شود. اما این مسیر چگونه طی شد؟ والیبال از اوایل دهه 80 شمسی به سمت کشف استعدادها و پرورش آنها زیر نظر مربیان زبده حرکت کرد. در واقع نسل طلایی والیبال ایران که
در اواخر این دهه ظهور کرد حاصل سرمایه گذاری بر روی نفرات زبده
سال های گذشته بود.
پس از ظهور این ستاره ها، از دانش مربیان خارجی بزرگی چون خولیو ولاسکو استفاده شد تا ثمره و نتیجه پرورش آن نسل طلایی در مسابقات بین المللی دیده شود و در ادامه هم شاهد بودیم که این روند موفق همچنان حفظ و ادامه داده شد؛ یعنی توجه به تیم های پایه و فرآیند کشف استعدادها و در ادامه، بهره گیری از مربیان با کیفیت خارجی. اگرچه این تجربه تنها منحصر به ایران نیست و تقریبا اکثر تیم های پرافتخار جهان همین مسیر را پیمودند و مرور روند موفقیت کشورهای برزیل، روسیه و لهستان هم موید این نکته است.
بنابراین مشاهده می کنیم که توجه به رده های پایه در ورزش تا چه اندازه موثر و بااهمیت است و به عبارتی برای رسیدن به رشد و توسعه در رشته های ورزشی، راهی جز سرمایه گذاری در رده های نونهالان و نوجوانان وجود ندارد.
 اگرچه نباید فراموش کنیم که برای رسیدن به این مهم، نیازمند یک اجماع همه جانبه بین مسئولین و مدیران خُرد و کلان ورزش هستیم. سیاست گذاران ورزش و به عبارتی مدیران سطح کلان باید به این باور برسند و حتی شاید این روند چندین سال دست ورزش ما را از کسب موفقیت های مقطعی هم کوتاه کند، اما نتیجه و خروجی آن در بلند مدت بسیار ارزنده و قابل دفاع خواهد بود. با تغییرات کوچکی در بودجه ورزش و افزایش نه چندان زیاد آن می توان این مسیر را طی کرد و با توجه به استعدادهای ورزش ایران، کسب و تضمین
موفقیت های بلند مدت دور از انتظار نیست.