چگونه هم صادرکننده برق هستیم و هم واردکننده؟

امسال برای کشور ما یکی از خشک‌ترین سال‌های آبی در۵۰ سال اخیر است. آن پشت سدها خالی یا کم‌آب است؛ آبی که در کنار گاز و البته گاهی مازوت، تأمین‌کننده سوخت برای نیروگاه‌های تولیدکننده برق است. بنابراین نیروگاه‌های  برق کشور، علاوه بر مشکلاتی چون فرسودگی و نیاز به بازسازی و نوسازی، درگیر کمبود منابع مختلف برای تولید برق هم هست، در کنار این مشکلات داشته باشیم افزوده شدن مداوم مصرف‌کننده‌های مختلف برق به شبکه برق‌رسانی کشور؛از خانگی گرفته تا ماینرها و صنایع که هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شود. گرم شدن هوا هم موجب استفاده بیش از پیش شده و مدتی است مسئولان به انحاءمختلف از «مردم» می‌خواهند در مصرف برق صرفه‌جویی کنند- سخنگوی صنعت برق در جنوب غرب کشور از خوزستانی‌ها که متحمل دمای 50 درجه‌ای هوا هستند، خواسته «کولرهای اضافی» را خاموش کنند!- درحالی‌که اگر تمامی مناطق کشور از نعمت برق برخوردار بوده و همه به یک میزان از برق استفاده کنند، مصرف خانگی برق به
50 درصد می‌رسد، این در حالی است که صادرات 40 درصدی برق به عراق و پاکستان و افغانستان ادامه دارد، اما از سوی دیگر مسئولان
وزارت نیرو ناچار شده‌اند برای جبران کمبود برق، از دو کشور ترکمنستان و جمهوری آذربایجان برق وارد کنند!
واردات برق از جمهوری آذربایجان از۷۳ مگاوات آغاز شده ولی با توجه به  مذاکرات صورت گرفته، امکان افزایش حجم واردات برق ازاین کشور تا ۱۳۰ مگاوات وجود دارد. واردات 140 مگاواتی برق از ترکمنستان را هم به این میزان باید افزود. بنابراین «برق» در کشور ما به یک مشکل تبدیل شده و صدورآن به هرجای دیگر، چراها و اما و اگرهای فراوانی در پی دارد.توجه به رفتار این کشورها در مواقع ضروری و ترجیح مردم خودشان باید درس‌آموز باشد؛ به گفته رئیس اتاق بازرگانی خراسان رضوی ترکمنستان در زمستان به دلیل افت فشار گاز، صادرات گاز خود به ایران را قطع می‌کند، اما در ایران هرچند که صنایع نیازمند برق هستند اما صادرات به عراق همچنان ادامه دارد.
مدتی پیش مدیرعامل شرکت تولید برق حرارتی، هشدار داده بود در صورت «افزایش نیاز کشور به برق بیشتر» و نبود «سرمایه‌گذاری لازم» برای تأمین برق از سال ۱۴۰۲ این صنعت با مشکلات جدی روبه‌رو خواهد شد، اما گویا مشکلات از سال‌های پیش‌بینی شده، سبقت گرفته‌اند.