وضعیت دارو را مدیریت کنید؛مردم تحت فشارند

علیرغم وعده ها و حتی اقداماتی که در حوزه کنترل و ساماندهی واردات و توزیع دارو انجام شده،اما همچنان در بحث قیمت دارو و نایاب بودن آن در داروخانه ها مردم دچار گرفتاری هستند. مسئولان مختلف از واردات تمامی اقلام داروهای نایاب خبر می دهند و مدام از برخورد با دلالان و سواستفاده گران سخن می گویند اما بازی دارو همچنان ادامه دارد و بازیگردانان به راحتی از سودهای کلان آن دست نمی کشند.
درحال حاضر داروهای بسیاری توسط پزشکان درون دفترچه های بیمه بیماران نوشته می شود،اما داروخانه ها قادر به تأمین آنها نیستند و یا بعضاً برخی سودجویان داروهای توزیع شده را به نسخه های تحت حمایت بیمه اختصاص نمی دهند و آن را در بازار آزاد می فروشند.
خیلی جالب است که مردم با در دست داشتن نسخه به داروخانه ها و بیمارستان ها مراجعه می کنند و دست خالی برمی گردند اما همان دارو در سایت های تأمین دارو و اپلیکیشن های دارویاب بعضاً درهمان داروخانه ها موجود است و حتی می توانید آن را سفارش دهید تا با پیک برای شما ارسال شود، کافی است که قیمت آن دارو را به صورت اینترنتی پرداخت کنید تا کمتر از یک ساعت جلوی درب خانه تحویل شما گردد.
یک شربت داروی پارکینسون با دفترچه بیمه با قیمتی بین 80 تا 100 هزارتومان فروخته می شود اما قیمت آزاد آن بیش از  500 هزارتومان است.
یا در نمونه ای دیگر به عنوان مثال دکتر برای بیمار دو شیشه از این شربت تجویز کرده و در دفترچه بیمه او سفارش داده است. اما داروخانه به بیمار می گوید که تنها یک شیشه از آن دارد و بیمار نیز مجبور است قبول کند. حال نسخه ای با دو شربت بانرخ دولتی در دست داروخانه است که تنها یک شربت آن را فروخته و یکی دیگر را می تواند به راحتی در بازار آزاد بفروش برساند.
بازهم باید خوشحال بود که برخی داروها حتی با قیمت آزاد پیدا می شوند. چرا که برخی داروها اساساً نایاب شده اند و بیماران بلاتکلیف مانده اند و دست به دامن دوستان و آشنایان در خارج از کشور شده اند.
این روند برای آنهایی است که یا قادرند این داروهای نایاب را با قیمت آزاد در داخل بخرند و یا دوست و آشنایی در حوزه دارو و یا خارج از کشور دارند و می توانند برای آنها تهیه نمایند. اما حساب آن دسته از مردمی که از شهرستان ها و روستاها برای پیدا کردن یک قلم دارو شهر به شهر را می گردند تا به پایتخت می رسند و از این داروخانه به آن داروخانه می روند، چیست؟!
یک بازنشسته و یا یک کارگر ساده چطور می تواند تنها برای یک ماه مصرف داروی بیمار خود چند میلیون پرداخت کند. مگر چقدر درآمد دارد که بتواند علاوه بر دیگر هزینه های زندگی، هزینه دارو را با قیمتی چند برابر تامین کند تا بیمارش سلامت شود و یا خدای ناکرده فوت نگردد!
قصد بی احترامی به هیچ صنف و اقشاری را نداریم و زحمات فراوان پزشکان و داروخانه داران را ارج می نهیم،اما چه شده که به طور  قارچ گونه ای درسطح شهر بعد از بانک ها شاهد بیشترین حضور داروخانه ها در بین مغازه ها هستیم و بعضاً در یک خیابان چند داروخانه به فاصله ای کم مشغول به فعالیت هستند.

این تکثر حضور مورد انتقاد نیست و بسیارهم خوب است که  داروخانه ها به این سادگی در دسترس مردم هستند. بلکه مراد رانت هایی است که در روند توزیع و فروش دارو وجود دارد و علیرغم نظارت ها همچنان شاهد گرفتاری مردم در بحث تأمین دارو هستیم.
 اگر ادعای مسئولان صحت دارد و آنها تمامی اقلام مورد نیز بیماران را براساس نیازواقعی وارد کشور کرده اند باید چالش نایابی و گرانی دارو را در شبکه توزیع جستجو کرد و اگر این ادعاها صحت ندارد باید از مسئولان رده بالا درحوزه قضا و ناظران حکومتی خواست که به این عرصه ورود کنند تا باری از دوش مردم برداشته شود. اما اگر در هر دو حوزه یاد شده دچار مشکل باشیم باید به مردم حق داد که خشمگین شوند و در
مصاحبه ها و گزارش ها و دیدار با مسئولان مدام نسبت به این وضعیت اعتراض
کنند.