اعطای اقامت با کدام جذابیت؟!

براساس مصوبه هیئت وزیران در تیرماه ۱۳۹۸ ، افراد با ملیت های مختلف می توانستند در ازای سرمایه‌گذاری یا سپرده‌گذاری بلندمدت ۲۵۰ هزار دلاری، که به تایید وزارت اقتصاد و دارایی برسد، مجوز اقامت پنج‌ساله ایران را برای خود داشته باشند.

چیزی مشابه آنچه امروز در ترکیه مشاهده می کنیم و افراد با سرمایه گذاری این مبلغ در بانک و یا خرید ملک می توانند اقامت این کشور را داشته باشند که از قضا ایرانی ها در صف اول کسب این اقامت هستند.
درهمین راستا اخیراً وزارت کشور اعلام کرد: "علیرغم فراهم سازی تمامی فرآیندهای کار و تدوین شیوه نامه ها برای اجرای مصوبه مزبور، و ابلاغ به دستگاه های اجرایی ، به دلیل بالا بودن رقم سرمایه گذاری، حتی یک مورد تقاضا در این چهارچوب صورت نگرفت".
همچنین این وزارتخانه درمورد برنامه جدیدش برای تسهیل این امر و احتمالاً افزایش تعداد متقاضیان با شیوه نامه جدید اعلام کرده است:
" در صورت کاهش رقم سرمایه گذاری و ساز و کار جدیدی که برای این منظور در نظر گرفته می شود، می توان شاهد صدور مجوز برای اقامت های متعدد پنج ساله برای سرمایه گذاران یا سپرده گذاران بود".
اما بحث اصلی ما اینجاست که اساساً "سرمایه گذاری خارجی" تابع انگیزش ها و جذابیت هایی است که باید ازسوی کارفرما(حکومت) برای خارجی ها مشخص و معرفی گردد. ما چه ارزش افزوده و یا چه جذابیتی برای یک فرد خارجی در کشور فراهم کرده ایم که وی تمایلی به آوردن سرمایه مالی خود(250 هزاردلار،کمتر یا بیشتر) به ایران داشته باشد. باید از خود این سئوال را بپرسیم که فضای داخلی کشورمان را براساس کدام الگوهای اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و یا توریستی آزین کرده ایم که توقع داشته باشیم خارجی ها به دنبال گرفتن اقامت ایرانی باشند.
طرح این موضوع خودکوچک بینی و تحقیر کشورمان نیست،چراکه ایران از تمامی مولفه های جذابیت چه اقتصادی و چه فرهنگی و تمدنی و توریستی و منابع طبیعی و... از کشورهای غنی منطقه و حتی جهان است. اما بحث برسر این است که ما در زمینه بالفعل شدن هیچیک از این
پتانسیل های داخلی اقدامی نکرده ایم و نتیجه آن می شود که حتی یک درخواست هم برای اخذ اقامت براساس سرمایه گذاری به کشورمان داده نشده و این دردناک است.
اما نکته دوم دراین باره این است که ما بازهم در ایجاد راه حل، سعی در تغییر صورت مسئله داریم. ما تا پیش از این مبلغ 250 هزاردلار
سرمایه گذاری را شرط اعطای اقامت پنج ساله کردیم و یک نفر هم جذب نشد.
حال می خواهیم با شرایط جدید این مبلغ را کاهش دهیم تا جذب کننده باشد! درحالی که هیچ تغییری در بستر سرمایه گذاری فراهم نکرده ایم و جذابیتی جز کاهش رقم سرمایه گذاری فراهم نساخته ایم که البته به زعم نویسنده این کاهش قیمت خود نوعی تحقیر پنهان در این حرکت است.
ما باید شرایط را در حوزه های مختلفی که مورد توجه افکارعمومی درجهان است را درکشورمان تقویت کنیم. اگر بستری را فراهم کردیم که درآن اقتصادمان پربازده باشد، دیگر نیازی به کاهش رقم سرمایه گذاری نیست،بلکه خود سرمایه گذار به سمت ما می آید. اگر توانستیم استانداردهای رفاهی و امکانات زندگی آسان و جذاب را درکشورمان ایجاد کنیم آن وقت افراد با ملیت های مختلف به سمت جذب می شوند. اگر توانستیم درحوزه منابع طبیعی و گردشگری زیرساختی ایجادکنیم که جهانگردان و
توریست ها به سمت ما بیایند،آن وقت می توانیم انتظار داشتیم که همچون ترکیه اقامت توریستی به متقاضیان اعطا کنیم. بحث دراین باره فراوان است اما جان کلام اینکه دکان خالی قطعاً مشتری هم نخواهد داشت،حال اگر موقعیت این دکان در بهترین موقعیت جغرافیایی و دسترسی های فراوان هم داشته باشد باز بی نصیب خواهد ماند.