تشکیل کمیته آبی با ترکیه چه دستاوردی خواهد داشت؟

!

بالاخره پس از بارها هشدار ما و دیگر رسانه ها مسئله سدسازی های ترکیه بر روی رودخانه های دجله و ارس از سوی نمایندگان مجلس مورد توجه قرار گرفت و طی سئوالی از وزیرامورخارجه پیگیری شد. اگرچه که وزارت خارجه تنها بخشی از یک مجموعه حکومتی است که می بایست در ادوار مختلف و نه صرفاً در دولت فعلی، از حقوق آبی و محیط زیستی کشورمان دفاع می کردند که متأسفانه چنین اتفاقی رخ نداد و صرفاً با برخی ملاحظات و مصلحت اندیشی های سیاسی کار به جایی رسید که پروژه های عظیم سدسازی ترکیه یکی پس از دیگری به بهره برداری رسید و امروز دیگر کار از کار گذشته است.
وزیرخارجه کشورمان درمجلس در پاسخ به سئوال و اعتراض نمایندگان به موضوع سد سازی ترکیه پاسخ داده که « برای جمهوری اسلامی ایران قابل قبول نیست که کشور "دوست و همسایه" ما ترکیه اقداماتی در حوزه سد سازی انجام دهد که شرایط زیست محیطی منطقه را دچار اشکال کرده و مشکلاتی را برای مردم ما و منطقه ایجاد کند و از سویی دیگر بر روی میزان ورودی آب به کشور ما تأثیر منفی بگذارد. در طول چهار ماه گذشته با رایزنی‌های صورت گرفته قرار است کمیته مشترک آبی بین دو کشور تشکیل شود.»
حال سئوال ما از وزارت خارجه و دیگر مسئولان و نهادهای مرتبط با مسئله آب و سدسازی و محیط زیست و دیپلماسی عمومی و... این است که با سدهای غول پیکر ترکیه بر روی رودخانه ارس و دجله چه کار
می خواهند بکنند. اساساً کمیته آبی مشترک چه دستاوردی می تواند داشته باشد جز اینکه مدام از ترکیه خواهش کنیم که دریچه سدها را باز کند و از برداشت های طی مسیر بکاهد که آب به مناطق پایین دستی برسد و وارد کشورمان شود!
آیا ترکیه چنین اقدامی را انجام می دهد که از سرمایه عظیم آبی این دو رود دست بکشد و با صرف این همه هزینه برای ساخت سدهای عظیمش، به فکر منافع و نیازهای آبی و محیط زیستی و معیشتی ما باشد؟!
این مسئله دیگر بحث برجام نیست که سلایق و منافع سیاسی و جناحی را درآن دخیل کنیم. بحث حیات و زندگی آینده یک ملت و محیط زیستش در میان است. درحال حاضر مقامات و کارشناسان استانی در مناطق
شمال غربی نسبت به کاهش حجم آب در رود ارس در مناطق داخلی کشور و عدم تأمین آب برای کشاورزان خبر می دهند و قطعاً با توجه به کاهش بارش ها و افزایش دما و شدت خشکسالی در منطقه و کشورمان این کمبود آب روز به روز بیشتر خودنمایی خواهد کرد و چالش های بزرگتری را برای مردم این مناطق و محیط زیست آن به همراه خواهد داشت.
واقعاً نمی دانیم چه راهکاری برای نجات کشور از این تجاوز همسایگان به حق آب ایران وجود دارد. اما حداقل باید کسانی که در گذشته و امروز مسئولیت دار هستند به این مسئله پاسخ دهند و با تصمیمات جدی در سطوح عالیه کشور به این مسئله رسیدگی شود.
استفاده از عبارات و گزاره هایی همچون کشور دوست و همسایه
هیچ تأثیری در روند تصمیم دولت ترکیه نخواهد داشت و باید این مسئله در سطوحی بالا مورد چانه زنی قرارگیرد و مسئولان کمی نسبت به منافع ملی و حیات آینده کشور با جدیت و حتی تهدید و بهره گیری از قوه قهریه درصدد حفظ آن باشند. شوخی نیست و حقیقتی غیرقابل کتمان است که آینده نسل به بشر به آب و منابع آبی بستگی دارد و ملتی که آب ندارد قطعاً حیات و آینده ای نخواهد داشت.