مردم درد و درمان خود را به خوبی می دانند

کاش می شد روزی برسد که سوژه ای برای پرداختن به مشکلات نباشد و این قلم برای حمایت و تمجید و تشویق مسئولان و سیاست های مدیریتی کشور بچرخد. اما گویا خوشی از ما روی چرخانده و روزی نیست که کام مردم تلخ نشود. روزی نیست که شاهد داغ عزیزانمان نباشیم. کرونا مثل برگ خزان از ما جان گرفت، جاده ها و وسایل نقلیه بی کیفیت بیش از هشت سال جنگ تلفات داشته و دارد، سیل و زلزله جان و مال مردم را می بلعد و بازماندگان دیگر کمر راست نمی کنند، گرانی و فقر افراد را تا مرز خودکشی و اقسام بزه های اجتماعی پیش می برد، ساختمان ها به خاطر رشوه و رانت سازنده و ناظر برسرمردم فرو می ریزد، نوزاد زنده در سطل زباله پیدا می شود و ده ها و صدها معضل دیگر که گفتنش جز نمک بر زخم هایمان حاصلی ندارد.
تمام این دردها چاره دارد و با رعایت ابتدایی ترین قوانین موجود هم می توان جلوی این همه تلفات و هزینه را گرفت.
درآخرین نمونه های اخیر که در بالا ذکر شد بحث رها کردن جنین و نوزاد در خیابان یکی از دردآورترین معضلاتی است که تشدید آن به سبب وضع قوانین جدیدی است که به اصطلاح از افزایش جمعیت حمایت می کند. بر اساس بخشنامه سال گذشته سازمان غذا و دارو و در راستای اجرای ماده ۵۱ قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت هرگونه توزیع رایگان یا یارانه‌ای اقلام مرتبط با پیشگیری از بارداری، کار گذاشتن اقلام پیشگیری و تشویق به استفاده از آن‌ها در شبکه بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی ممنوع و هر گونه ارائه دارو‌های جلوگیری از بارداری در داروخانه‌های سراسر کشور و شبکه بهداشت و کار گذاشتن اقلام پیشگیری منوط به تجویز پزشک شد.
این موضوعی است که هر زن و مرد و خانواده ای باید به تشخیص خود درموردش تصمیم بگیرند. مسلماً هیچ نهاد و سازمانی بیشتر از خود مردم دغدغه زندگی و آینده خودشان را ندارند. پس ازخبرساز شدن پیدا شدن نوزاد در سطل زباله و توجه رسانه ها و افکارعمومی بر این موضوع مشخص شد که تنها طی چند روز اخیرتعدادزیادی نوزاد در سراسر کشور رها شده است؛ یعنی تعدادی جنین تازه متولد شده یا سقط شده!!.
این افزایش جمعیت که متولدینش درگوشه خیابان زندگی خود را آغاز کنند آیا معقول است. آیا کشور به جمعیتی آسیب دیده، آن هم از
نوع یتیم و بی سرپرست نیاز دارد؟! آیا واضعان قوانین پیشگیری و غربالگری از معضلات و آسیب هایی که چنین نوزادانی در آینده با آن درگیرهستند و جامعه را دچار مشکلات مختلف اجتماعی می کنند، باخبرند و می دانند که در سرنوشت هر نوزادی که به سبب فقر و عدم استفاده از لوازم پیشگیری و یا با داشتن مشکلات ژنتیکی به دنیا می آید، شریک هستند.
مسئولان باید این موضوع را درک کنند که مردم بسیار فهیم و با شعورند. می دانند که آینده کشورشان در گروی حفظ جوانی جمعیت است و درآینده ای نه چندان دور با پیری جمعیت با مشکلات مختلفی مواجه خواهند شد. اما راهی برای سیرکردن شکم خودشان نیز ندارند چه برسد به ذهن و روانی آزاد برای فرزندآوردی! بهتر است به جای ایجاد
محدودیت های نامناسب روند زندگی را برای مردم تسهیل کنیم، آن موقع مشاهده خواهیم کرد جامعه به خوبی راه خود را پیدا خواهد کرد.