دیوارهای مهربانی خالی از مهر یا پر از نیاز

طی سال های گذشته رسم بسیار پسندیده ای در سطح شهرهای مختلف کشور شکل گرفته بود و افراد وسایل و لباس هایی که را نیاز نداشتند و یا با نیت خیرخواهانه قصد اهدای آن به نیازمندان را داشتند در محلی به نام "دیوار مهربانی"که با ذوق اهالی محل و یا بعضاً دانشجویان طراحی و نقاشی می شد، می گذاشتند تا نیازمندان از آن استفاده کنند.
اما متأسفانه روند افزایش هزینه های زندگی طی یکی دوسال اخیر به قدری افزایش یافته است که دیگر افراد قادر نیستند هزینه ای برای لوازم مختلف مصرفی خود همچون کیف و کفش و پالتو و کاپشن و ... دهند و سعی می کنند با داشته های خود امورات بگذرانند. چرا که درآمدها کفاف خریدهای این چنینی را نمی دهد و اولویت مسکن و خوراک برای مردم غیر قابل تغییر شده و نمی توانند از آن چشم پوشی کنند تا هزینه ها را در دیگر زمینه خرج کنند.
همین مسئله باعث شده تا فرهنگ دیوار مهربانی در بسیاری از مناطق فراموش شود و مکان های آن به سبب خالی ماندن متوالی تبدیل به جای پارک ماشین ها شده و یا باد باران آن طراحی و نقاشی ها را از بین برده است و تنها میخ هایی از آن روی دیوار باقی مانده است که همیشه خالی است.
این مسئله جدای از اینکه یک فرهنگ اخلاقی را تحت تاثیر قرار داده است نشان از شدت فشارهای معیشتی برمردم است که دیگر نمی توانند در طول سال خریدهایی داشته باشند که اقلام مصرفی خود را به دیگر نیازمندان بدهند و مجبورند تا بیش از عمر مفید یک کالا همچون کیف و کفش از آن استفاده کنند و بارها تعمیرش کنند تا مجبور نباشند هزینه ای برای آن اختصاص دهند.
اینها همه نشانه های منفی از مشقت های زندگی مردم در این برهه زمانی است. باید مواظب باشیم این فقر و عدم تطابق هزینه ها و درآمدها دیگر فرهنگ های اخلاقی ما را تحت تاثیر قرار ندهد.