ضرورت آموزش مهارت های حیاتی به جامعه

مدت هاست که کارشناسان حوزه آموزش نسبت به محتوای درسی و مولفه های ضروری که باید در میان دروس آموزشی در پایه های مختلف باشد انتقاد دارند و متأسفانه نه تنها توجهی به این انتقادها نمی شود بلکه مسیر فعلی همچنان با شدتی مضاعف طی می شود و کسی توجه به نقطه نظرات کارشناسان نمی کنند.

ضرورت آموزش مهارت های حیاتی به جامعه


 

مدت هاست که کارشناسان حوزه آموزش نسبت به محتوای درسی و مولفه های ضروری که باید در میان دروس آموزشی در پایه های مختلف باشد انتقاد دارند و متأسفانه نه تنها توجهی به این انتقادها نمی شود بلکه مسیر فعلی همچنان با شدتی مضاعف طی می شود و کسی توجه به نقطه نظرات کارشناسان نمی کنند.
بحث برسر تألیف و اینکه محتوای کتاب های درسی توسط چه نهاد و چه کسانی و با چه خط فکری تأمین و پیشنهاد می شود، نیست. بلکه حرف برسر این است که حداقل در این محتوای انتخاب شده بخشی از آموزش را به مباحث ضروری برای زندگی و نیازهای حیاتی افراد اختصاص دهند که در مواقع مختلف به دردشان بخورد و بتوانند از آن برای رفع مشکلات و نجات از گرفتاری ها بهره ببرند.
از جمله این مباحث بحث آموزش های عملی در ورزش و آموزش
کمک های اولیه در مواقع اضطراری می باشد. برای درک اهمیت این دومورد کافی است به خبر دردناکی که اخیراً موجب مرگ 10 نفر از هموطنان در استخر کشاورزی گردید توجه ویژه داشته باشید: "در جریان وقوع ۲ حادثه دردناک که به فاصله ۳ روز در خراسان رضوی رخ داد، ۱۰ نفر در استخر‌های کشاورزی غرق شدند. ۸نفر از قربانیان افرادی بودند که برای نجات ۲ فرد غرق‌شده داخل استخر پریده بودند، اما نه تنها موفق به نجات آن‌ها نشدند، بلکه خودشان نیز جان باختند".
اکثر این غرق شدگان زیر 18 سال سن داشته اند و دقیقاً در سن و سال آموزش هستند اما هیچگونه آموزشی در مورد ورزش شنا و
مهارت های اولیه برای نجات و یا امدادهای اولیه پزشکی برای جلوگیری از خفگی نداشته اند. درحالی که این مسائل جزء اولین و ابتدایی ترین مسائل آموزشی در این سن و سال است. اما متأسفانه نه برنامه عملی و نه برنامه آموزشی در این باره به دانش آموازان داده نمی شود.
یا در بحث کمک های اولیه باید دانش آموزان با حداقل های امدادرسانی آشنا باشند تا بتوانند چه برای خود و چه برای دیگران از آن استفاده کنند و از شدت آسیب حوادث بکاهند. جدای از این آموزش ها در سیستم آموزشی، ضروریست تا سازمان هایی همچون هلال احمر و آتش نشانی با بهره گیری از توان رسانه ملی با ساخت ویدئوهای آموزشی کوتاه نحوه مواجهه با حوادث این چنینی را به مردم آموزش دهند.
در رابطه با غرق شدگی این 10 نفر که 8 نفرآنها برای نجات به آب
 زده اند، به قول سرتیم آتش نشانی منطقه کافی بود که آنها با دست به دست یکدیگر دادن یک زنجیر درست می کردند تا به آب بزنند و هیچ کدام در عمق آب رها نمی شدند. اما همین روش ساده نیز در هنگام حادثه و در اوج هیجان و استرس به ذهن افراد نرسیده چون هیچ آموزش و پیش زمینه ذهنی در مورد نداشته اند.
یا هنگام خروج از آب اگر کمی از امداد و کمک های اولیه اطلاع داشتند می توانستند تا زمان رسیدن نیروهای امدادی با ماساژ قلبی و یا خواباندن آنها به طریق صحیح آب را از ریه ها خارج می کردند تا راه نفس غرق شدگان باز شود.
تمام این مسائل دردناک را یادآوری کردیم تا نسبت به آموزش های ضروری در بستر آموزش و پروش و آموزش های عمومی از طریق رسانه ملی و دستگاه های امداد و نجات توجه بیشتری صورت گیرد و در کنار انواع آموزه های مذهبی و ارزشی، آموزش های عملی و مهارتی نیز به افراد آموخته شود.