مبارزه با فساد مصداق سلامت سیستم است

طی روزهای اخیر درمورد مسئله فساد فولاد مبارکه در داخل و خارج از کشور صحبت ها و گفت و شنودهای فراوانی درگرفته است. رسانه های خارجی فارسی زبان با بهره گیری از اطلاعات موجود و نام هایی که در گزارش مجلس آمده است، ماهی خود را صید می کنند و برای هر بخش این گزارش تحلیل ها و مصاحبه های تفصیلی به راه انداخته اند.
اما مگر از دشمن جز دشمنی انتظار می رود! طبیعی است که اگر کاهی باشد آن را کوه کنند؛ حال که از بد ماجرا این فساد خود به قدر کوه بزرگ است و ابعادش بسیار گسترده است. لذا دست دشمن برای تخریب بسیار باز است و هیچ پرسشگری در کارشان وجود ندارد.
مسئله اصلی بحث واکنش رسانه های داخلی و از قضا حامیان دولت است. متأسفانه این رسانه ها به جای پرداختن به ابعاد واقعی این فساد و تمجید از نقش مجلس در افشای چنین پرونده ای، از مسیری دیگر وارد شدند و طرح چنین موضوعی را برخلاف مصلحت نظام دانستند و بجای تفسیر چگونگی رخ دادن این موضوع و پرداختن به ابعاد بروز چنین فسادهایی به تفسیر عملکرد رسانه های خارجی و تخریب آنها علیه نظام پرداختند و بعضاً بیان چنین گزارش هایی را مصداق تخریب نظام قلمداد کردند!
درحالی که تهیه چنین گزارش هایی از بروز فسادها و تخلفات و سواستفاده گری های رایج در اقتصاد و صنعت کشور امید بخش این موضوع است که هنوز سیستم و ساختار اجرایی کشور سلامت است که بدون لاپوشانی و مصلحت اندیشی ابعاد مفاسد اقتصادی حتی به بزرگی پرونده اخیر را عیان می سازد، بی آنکه نگران از آوردن نام افراد صاحب منصب و نهادهای رسمی باشد.
این شفافیت می تواند دفاعی معقول و منطقی در نزد افکار عمومی باشد که متأسفانه به طرق مختلف از داخل و خارج اعتمادش به نظام مورد هجمه قرار گرفته است. اینکه بگوییم نباید چنین فسادهایی علنی گردد با این تفکر که بهانه ای به دست رسانه های خارجی خواهد داد، مصداق کور کردن چشم به جای ترمیم ابرو است!
باید از چنین رویکردی حمایت عمومی و رسانه ای داشت تا به اتکای آن جلوی نفوذ و سفارش برخی مداخله گران در مفاسد اقتصادی در رسیدگی به پرونده های این چنینی گرفته شود. چرا که وقتی رقم و دامنه فساد گسترده می گردد، رسیدگی به آن پای مافیاهای پنهان در سیستم اقتصادی را وسط می کشد و چهره آنها را هویدا خواهد ساخت. لذا از جهات مختلف و با قدرت تمام به دنبال این خواهند ماند که ابعاد واقعی ماجرا عیان نگردد و رسیدگی به آن به صورت سطحی صورت گیرد و لایه های زیرین چنین تخلفاتی در امان بمانند.
این مایه تأسف و دلسوزی است که در کشوری که مردمش همه جانبه پای آن ایستاده اند و کم و کاستی هایش را به پای اهداف ارزشمندش نادیده گرفتند و برای حمایتش از جان و مال خود مایه گذاشتند، چنین تخلفاتی رخ دهد و این واقعیت فساد را با هیچ بهانه ای نمی توان توجیه کرد و از بابتش مردم از کارگزاران خود ناراضی و منتظر پاسخگویی هستند.
اما اینکه ابعاد پرونده های فساد بدون اغماض افشا و در دست رسیدگی قرار می گیرند نه تنها موجب ضعف و آسیب به نظام نخواهد شد بلکه برخورد قانونی با متخلفان و مجازات آنها و بازگشت اموال مردم به بیت المال موجب افزایش اعتماد عمومی به حکومت خواهد شد. پس خواسته یا ناخواسته و با بهانه های واهی نباید جلوی چنین تحقیق و تفحص های مسئولانه را گرفت و ضروریست تا از بانیان و بازرسان آن تقدیر و تشکر کرد.