تبعات تنزل دغدغه ها برای جامعه

افراد و اقشار مختلف در جوامع بنابر موقعیت شغلی و جایگاه اجتماعی دغدغه ها و برنامه های خاصی را دنبال می کنند و اساساً تنوع در این هدفگذاری هاست که یک جامعه را پویا و متنوع و مترقی می سازد.
بدون مقدمه به سراغ دغدغه اصلی مردم در حال حاضر می رویم که جز فراهم سازی معاش روزانه چیز دیگری را در اولویت قرار نمی دهند یا بهتر است بگوییم نمی توانند اولویت دیگری را داشته باشند. آمارهای متفاوت از مصرف مواد غذایی همچون گوشت و مرغ و یا عدم توانایی خانواده ها در خرید و مصرف میوه، خود بیانگر همه چیز است.
متأسفانه علیرغم تلاش های دولت و تأکید مقامات بر تسهیل معیشت مردم، شاهدیم که شرایط برای اکثریت جامعه مدام سخت تر می شود و این سختی تنها برای طبقات ضعیف جامعه نیست، بلکه اقشار متوسط و شاغلین و حقوق بگیران را نیز تحت فشار گذاشته است و فرصت برنامه ریزی و هدف گذاری برای زندگی را از آنها سلب کرده و تمام توانشان صرف گذران زندگی به صورت روزانه می شود.
اینکه یک جامعه تمام فکر و ذکرش صرف تأمین مایحتاج زندگی گردد، آسیبی جدی به دیگر حوزه های اجتماعی وارد خواهد ساخت و عملاً نقش سازندگی نیروی انسانی در توسعه کشور را خنثی و حتی منفی می سازد. چرا که نیروی انسانی جامعه قادر به تأمین خود نیست چه برسد به اینکه بخواهد در روند سازندگی مشارکت داشته باشد!.
این نگرانی از سوی دولت درک شده و درتلاش است تا مسیر را چه
به لحاظ برنامه ریزی های داخلی و چه در عرصه سیاست خارجی، هموار نماید تا مردم بتوانند امورات روزانه خود را مدیریت کنند. اما این مسئله صرفاً با طرح موضوع و انجام برخی اقدامات موقت محقق نخواهد شد. وضعیت امروز کشور نیازمند یک برنامه ریزی و هدف گذاری کلان می باشد تا براساس آن حرکت کنیم و مردم را مطلع سازیم تا با آن همراهی داشته باشند و بتوانیم این برهه سخت و طاقت فرسا را پشت سر بگذاریم. گرفتاری جامعه در این نقطه، مصداق عینی دست و پا زدن در باتلاق است که نتیجه اش نگران کننده خواهد بود.