ضرورت پیشگیری از بیماری های ویروسی در پاییز

متأسفانه دغدغه ها و مشکلات فراوان اقتصادی مشغولیت های زیادی را برای جامعه به وجود آورده است و به دنبال آن مسئولان و رسانه ها نیز به صورت گسترده به پوشش این موضوعات می پردازند که البته نمی توان آنها را از اولویت خارج کرد. اما درکنار این مسائل باید نسبت به دیگر معضلاتی که زندگی مردم را تهدید می کند توجه جدی داشت.

ضرورت پیشگیری از بیماری های ویروسی در پاییز

 



ebrahim_aliabadi@yahoo.com
متأسفانه دغدغه ها و مشکلات فراوان اقتصادی مشغولیت های زیادی را برای جامعه به وجود آورده است و به دنبال آن مسئولان و رسانه ها نیز به صورت گسترده به پوشش این موضوعات می پردازند که البته نمی توان آنها را از اولویت خارج کرد. اما درکنار این مسائل باید نسبت به دیگر معضلاتی که زندگی مردم را تهدید می کند توجه جدی داشت.
هرسال با رسیدن فصل سرما و افزایش آلودگی بیماری هایی همچون سرماخوردگی، عفونت دستگاه گوارشی، آنفولانزا و بیماری های عصبی افزایش
می یابد. درحال حاضر نیز موضوع شیوع آنفولانزا در برخی از نقاط کشور نگرانی هایی را به وجود آورده و تعدادی از هموطنان نیز جان خود را از دست داده اند.
البته بعضاً شیوع چنین بیماری هایی از بیرون مرزها به کشورمان وارد می شود، اما به هرحال مشکلی است که سلامت شهروندان در شهرهای مختلف را تهدید می کند. باید نسبت به این بیماری هشدارهای جدی را برای خانواده ها به صورت گسترده و عمومی منتشر کرد و میزان خطرناک بودن آن را بیش از گرانی و تورم برای مردم مشخص نمود.
باید خانواده ها را توجیه کرد آنفولانزا، سرماخوردگی ساده نیست که به صورت خانگی و یا با رویه غلط همیشگی خود درمانی، با استامینفون و کپسول های چرک خشکن آن را مداوا کرد. این بیماری به قدری خطرناک است که ظرف سه روز جان بیمار را می گیرد و ویروس آن با کوچکترین برخورد و تماس دست و حتی پخش شدن در هوا شیوع پیدا می کند.
تاکید بیش از حد بر خطرناکی آنفولانزا موجب ایجاد اضطراب یا تشویش اذهان عمومی نیست، بلکه باید جدیت موضوع را همراه با توصیه های پزشکی به مردم آموزش داد. جدای از رسانه ملی باید در مدارس و مهدکودک ها بچه ها را با علائم و راه های پیشگیری آشنا کرد تا میزان ابتلا و تلفات آن در کشور کاسته شود.
خطر شیوع این بیماری به قدری جدی است که سازمان ملل برای درمان و جلوی گیری از افزایش تلفات آن کارگروه پزشکی در سراسر دنیا ارسال
می کند تا مناطق پرخطر اقدامات درمانی و پیشگیرانه را انجام دهند.
به هرحال چه از بابت نوع فرهنگ رفتاری ما و جدی نگرفتن خطرات این چنینی باشد و چه از بابت بی توجهی مسئولان و یا نیت آنها جهت جلوگیری از ایجاد نگرانی در جامعه، باید خطر این بیماری و تلفات آن را جدی گرفت و به هر طریقی چه به صورت
رسانه ملی و چه در شبکه های مجازی باید نسبت به آموزش های لازم اقدام نمود و بیش از همه بر مراکز پر خطر که نقطه مرکزی شروع این بیماری بوده و یا خطر ابتلا وجود دارد، متمرکز شد و به کمک مردم شتافت.