"دارویار" طرحی مفید با اجرایی نامفید

زمانی که اهداف و چشم اندازهای طرح "دارویار" از سوی وزارت بهداشت تبیین شده بسیاری از جمله ما نیز بهبود شرایط و ساماندهی بازار دارو و نیاز بیماران را انتظار داشتیم.
اما هرچه منتظر تأثیرات این طرح و افزایش رضایت مردم در تأمین داروهای مورد نیازشان ماندیم بی فایده بود و روز به روز دامنه مشکلات بیماران در تأمین داروهای مدنظرشان گسترده شد.
به طوری که این مشکلات از سطح جامعه به بخش صنعت دارو و چرخه توزیع رسید و ناهماهنگی های به وجود آمده باعث شد تا در یک موج بیماری سرماخوردگی داروهای ساده ساخت داخل نایاب شوند و کار به واردات دارو بکشد.
مشکل از طرح دارویار نیست بلکه مشکل در نحوه مدیریت جزیره ای در ساختار وزارت بهداشت و نهادهای وابسته و دیگر وزارتخانه های مرتبط است.
از یکسو تولیدکنندگان از نبود مواد اولیه و گرانی آن معترضند، ازیکسو واردکنندگان معطل تعدیل نرخ مالیات بودند،ازیکسو تأمین ارز در بوروکراسی اداری معطل مانده، بدهی بیمه به داروخانه ها با تأخیر پرداخت می شود و همه اینها دست به دست هم داده اند تا مردم و بیماران برای تهیه داروهای خود چه با دارویار و چه آزاد با مشکل مواجه شوند.
طرحی که می توانست راهگشای مشکلات چرخه دارو باشد با تناوب
مدیریت ها و عدم هماهنگی با شکستی نسبی مواجه شده است. اما باز هم
 آسیب اصلی به مردم وارد می شود و این چرخه باطل همچنان ادامه دارد.