ضعف های ارتباطی در حوزه تعاملات با کشورهای دیگر

صحبت ها و نگرانی های فعالان اقتصادی از وضعیت موجود در عرصه ارتباطات داخلی و جهانی کشورمان بیانگر نوعی بی توجهی و بی اهمیتی از سوی کسانی است که مجری خدمات و تصمیمات در راستای بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی هستند.
این بی توجهی به جایی رسیده است که از درون سازمان ها و نهادهای اقتصادی برخی مسئولین و کارشناسان نیز به انتقاد از این روند برآمده اند. تاکنون بارها از سوی اتاق بازرگانی و اتاق ایران که از جمله محفل های فعالین اقتصادی هستند، انتقادات گسترده ای از ضعف های ارتباطی در حوزه تعاملات با کشورهای دیگر و اخیراً هم وضعیت اینترنت را شاهده بوده ایم.
این فعالان مدعیند که در تفهیم برخی بدیهیات با مسئولان بالادستی مشکل دارند و آنها یا گوش به حرف نمی دهند ویا اعتقادی به این مبانی ندارند. بدیهیاتی مانند اینکه" برای پرداخت و تسویه نیازمند دسترسی به نظام بانکی جهانی هستیم، برای گفت‌وگو با طرف‌های تجاری اینترنت می‌خواهیم، برای توسعه همکاری‌ها نیازمند سفر ایمن اتباع سایر کشورها به ایران و سهولت اخذ ویزا برای شهروندان ایرانی در سایر کشورها هستیم، افزایش تنش‌های منطقه‌ای کمکی به وضعیت تجارت ایران نمی‌کند، پیمان‌سپاری ارزی یک‌روش بسیار کهنه و قدیمی است و برضد صادرات شفاف و مسوولانه و... . "
این موارد گفته و انتقادات فعالان اقتصادی است و همگی مسائلی ابتدایی در امر تجارت جهانی و تسهیل امور اقتصادی در داخل کشور
می باشد. اگر نمی خواهیم استانداردهای فعالیت اقتصادی را رعایت کنیم، پس باید پاسخگوی نیازها و مشکلات مردم باشیم و صرفاً همه چیز را به گردن تحریم ها نیندازیم چرا که ما خود دوصد ارگان و سازمان تحریم کننده در داخل داریم!