غربت محیط زیست به روایت تصویر

دراین روزگار پرهیاهو در میان مشکلات و گرفتاری هایی که برای کشور و ملت رخ داده است، مسائل اجتماعی،فرهنگی،آموزشی و حوزه های نرم جامعه دچار غفلت واقع قرار گرفته است. درمیان این موارد مورد غفلت قرار گرفته محیط زیست از همه غریب تر و مظلوم تر می نماید. چرا که یکسوی آن مربوط به سبک غلط زندگی و رفتار ما با آن است و سوی دیگر آن از بین رفتن و تلف شدن جاندارانی است که وجودشان برای ادامه زندگی ما ضروری و تکمیل کننده چرخه حیات هستند

غربت محیط زیست به روایت تصویر

 

 

دراین روزگار پرهیاهو در میان مشکلات و گرفتاری هایی که برای کشور و ملت رخ داده است، مسائل اجتماعی،فرهنگی،آموزشی و حوزه های
نرم جامعه دچار غفلت واقع قرار گرفته است. درمیان این موارد مورد غفلت قرار گرفته محیط زیست از همه غریب تر و مظلوم تر می نماید. چرا که یکسوی آن مربوط به سبک غلط زندگی و رفتار ما با آن است و سوی دیگر آن از بین رفتن و تلف شدن جاندارانی است که وجودشان برای ادامه زندگی ما ضروری و تکمیل کننده چرخه حیات هستند.
از قطع درختان و سوزاندن عمدی جنگل ها گرفته تا شکار یوزهای ایرانی توسط شکارچیان سنگ دل، همه نشان از رفتار ناشایست ما با طبیعت دارد. اما تشدید کننده این وضعیت، نوع مدیریت و بی اهمیتی مدیران و مسئولانی که عهده دار وظیفه در این حیطه هستند و یا
در حوزه مسئولیتی که عهده دار شده اند اختیارات لازم به لحاظ قانونی و مالی ندارند تا بتوانند به حوزه کاری خود به خوبی بپردازند.
درآخرین نمونه این بی اهمیتی ها که ناشی از نداشتن نیروی انسانی و تجهیزات و ادوات امداد رسانی است، تصاویر به دوش گرفتن یک یوزپلنگ توسط یکی از محیط بانان برای آوردن او به محلی مناسب جهت درمان و رسیدگی، دل هر بیننده ای را به درد آورد.
به گفته محیط بانان حیوان مظلوم مورد اصابت گلوله شکارچیان قرارگرفته بوده و دچار مصدومیت شده و از پا افتاده است. روایت دیگری نیز مطرح شده که یوزپلنگ از ارتفاع پرت شده و مصدومیت های شدید پیدا کرده؛ اماهرچه بوده به مرگ وی منجر شده که بسیار تلخ و ناگواربوده است.
اما هنگام حضور اهالی منطقه و محیط بانان هنوز پلنگ زنده بوده است که با بی هوش کردن و کول گرفتن حیوان آن را به محل نگهداری و درمان منتقل کرده اند. این صحنه کول گرفتن را وقتی در کنار تصاویری می گذاریم که نیروهای امداد و نجات در خارج از کشور با بالگرد و جرثقیل و برانکاردهای مخصوص به سراغ حیوانات آسیب دیده می روند، غربت و مظلومیت محیط زیست در ایران را به وضوح مشاهده می کنیم!.
نگارنده نه تخصصی در درمان حیوانات دارد و نه تجربه ای در عملیات نجات، اما این مشخص است که حیوانات نیز مانند انسان ها از یک آناتومی و اسکلت بندی برخوردارند که در هنگام حادثه ممکن است دچار آُسیب شده باشد و حرکت دادن های غیر تخصصی و عدم به کار گیری از تجهیزات حرفه ای پزشکی می تواند به تبعاتی جدی برای حیوان منجر شود و حتی مرگش را در پی داشته باشد.
دراین حادثه تلخ و مشابه آن گناه برگردن محیط بانان و یا مردم عادی نیست. چرا که وقتی متولیان و مدیران بالادستی اهمیتی برای این مسائل نداشته باشند تغییر و اصلاحی رخ نمی دهد.  خبر مرگ یک یوزپلنگ و یا نابودی هکتارها جنگل و مرتع برای مدیران ما امر جدی تلقی نمی شود، کمااینکه مرگ ده ها هزار نفر انسان در اثر حوادث رانندگی آنها را تحت تأثیر قرار نمی دهد؛ لذا نباید بیش از این توقع داشت...!