قوانین را استانی کنید یا با عدالت اجرا گردد

در حال حاضر یکی از مهم ترین سیاست های کشور(درست یا غلط) بحث جوانی جمعیت و فرزندآوری است. موضوعی که ارتباط مستقیم با وضعیت معیشت و فراهم بودن امکانات برای زوج های جوان دارد و قاعدتا تسهیلات تشویقی مختلفی را باید برای آنها فراهم ساخت.
اگر نگاهی به آمار فرزندآوری در کشور بیندازیم می بینیم بیشترین آمار تولد فرزند در کشور متعلق به استان سیستان و بلوچستان می باشد.
بر اساس آمارهای جمع‌آوری‌شده از ادارات ثبت‌احوال سیستان و بلوچستان در سال ۱۴۰۱ تعداد ۸۹ هزار و ۹۴۰ واقعه ولادت در استان به ثبت رسید که این آمار نشان‌دهنده رشد ۳.۸ درصدی ولادت نسبت به مدت مشابه سال قبل تر را دارد.
به طور میانگین در هر شبانه‌روز حدود ۲۴۶ واقعه ولادت و در هر ساعت حدود ۱۰ نوزاد تولد در این استان به ثبت رسیده است.
اکنون باید از مسئولان و سیاست گذاران طرح جوانی جمعیت پرسید چه امکانات و تسهیلاتی را برای جوان ترین استان کشور در نظر گرفته اند.
متأسفانه استانی که بیشترین آمار را در تحقق طرح جوانی جمعیت کسب کرده است، از کمترین امکانات رفاهی و معیشتی برخوردار است. به گونه ای که بعضا زنان باردار برای تولد فرزندشان باید صدها کیلومتر را طی کنند تا به یک بیمارستان با امکانات وضع حمل برسند.
این درحالی است که حتی قوانین مربوط به جوانی جمعیت و تسهیلات مالی که برای تشویق به فرزندآوری در نظر گرفته شده برای مردم این استان ملغی شده است!
اما این تازه ابتدای عیان شدن کاستی ها و کمبودهاست!. طرح جوانی جمعیت باید تضمین کننده آینده کشور به لحاظ توسعه همه جانبه باشد که لازمه آن بهره گیری از توان نیروی انسانی جوان و ماهر است.
وقتی در استانی با بیشترین موالید امکاناتی همچون مهدکودک،مدرسه در مقاطع مختلف، دانشگاه و آموزشگاه های علمی و فنی به اندازه کافی و حداقلی وجود ندارد، این موالید چه باری از دوش کشور برخواهند داشت و یا بهتر بگوییم چه امیدی به آینده شخصی خودشان وجود دارد؟!
متأسفانه همواره نگاه به سیستان رنگ و لعاب توسعه و پیشترفت نداره و در هیچ دوره ای نگاه توسعه محور شامل حال این استان و مردمش نشده است، در حالی که بیشترین و استراتژیک ترین پتانسیل های تجاری و اقتصادی را در سطح بین المللی دارد.
جان کلام اینکه در استانی با چنین نرخ جوانی جمعیت و موالید، ضرورتی اجتناب ناپذیر و واجب است تا امکانات معیشتی و رفاهی و آموزشی به قدر کافی مهیا گردد تا علاوه بر محرومیت زدایی از مردم مظلوم سیستان، زمینه کارایی و بهره وری نیروی انسانی مورد نیاز کشور در محدوده این استان برای آینده فراهم گردد.