رکاب زدن برای مسموم شدن

درگیری مردم پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ کشور با آلودگی هوا همچنان ادامه دارد و همه چشم به راه باد و باران نشسته اند تا اوضاع کشور را مدیریت کنند!. دراین روزهای بحرانی انتظار می رفت تا اگر چاره از دست مسئولان برای کنترل آلودگی هوا انجام دهند، لااقل متناسب با وضعیت آلودگی هوا شهرهای قرمز را تعطیل می کردند تا شدت آسیب به سلامتی شهروندان کاهش یابد.
اما این چنین نکردند و جالب تر در راستای ارائه راهکار برای کاهش آلودگی هوا مردم را به استفاده از وسایل نقلیه عمومی و دوچرخه توصیه کردند. البته وعده هایی هم برای برقی شدن ناوگان حمل و نقل عمومی هم داده شده که سال هاست مردم می شنوند و به اجرا نشدن آن عادت کرده اند.
نکته حائز اهمیت این است که چطور می توان در چنین شرایط بحرانی به لحاظ شدت آلاینده ها و ذرات سمی که در هوا پخش و ماندگار شده، مردم را به استفاده از دوچرخه توصیه کرد؟! شهری که مه آن را گرفته و شدت آلودگی رنگی خاکستری بر افق دید پاشیده است، آیا فضای مناسبی برای رکاب زدن است. پزشکان مردم را توصیه اکید می کنند که حتی برای خرید روزانه از خانه خارج نشوند و از سیستم خرید اینترنتی استفاده نمایند، آن وقت مسئولان مردم را به استفاده از دوچرخه برای کاهش آلودگی هوا توصیه می کنند.
حال از این موضوع هم بگذریم، مردم با کدام دوچرخه وارد خیابان شوند. آیا ناوگان و پایگاه دوچرخه ای درشهرها وجود دارد که مردم برای طی مسیر خود از آن استفاده کنند. زمان محدودی در پایتخت مراکز دوچرخه شهری به صورت امانی دایر شد که آنها با تغییر مدیریت ها جمع شد. مشکل اساسی ما در این است که دربروز هر چالش و بحرانی توقع داریم تا مردم کاری بکنند تا مشکل حل شود. آب کم مصرف کنند، گاز کم مصرف کنند، برق کم مصرف کنند، بنزین کم مصرف کنند و...، اما هیچگاه برای خود به عنوان یک مسئول یا مدیر یا صاحب منصب نقشی تعریف نمی کنیم که وظیفه ما چیست؟!