روند معکوس تقویت تعامل و ارتباط با جهان؟!

ابراهیم علی آبادی
ebrahim_aliabadi@yahoo.com
ایران از عضویت در « شورای بین‌المللی موزه ها» و «شورای بین‌المللی محوطه ها و بناها» و همچنین «شبکه سازمان های علمی جهان سوم» انصراف داده است.
شورای بین‌المللی موزه‌ها (ICOM) ، تنها سازمان تخصصی موزه‌ای و موزه‌داران در سطح جهانی است که به ارتقا و محافظت از میراث‌های طبیعی و فرهنگی کنونی و گذشته، محسوس و نامحسوس، می‌پردازد. این سازمان مردم‌نهاد که در سال ۱۹۴۶ پایه‌گذاری شد تقریباً ۳۰هزار عضو در ۱۳۷ کشور جهان دارد.
شورای بین‌المللی ابنیه و محوطه‌ها (ICOMOS)، سازمانی برای نگهداری و پاسداری از اماکن میراث فرهنگی در سراسر جهان است.
 به دنبال منشور ونیز در سال ۱۹۶۴، ایکوموس در سال ۱۹۶۵ در ورشو پایه‌گذاری شد تا مشاوری برای یونسکو در رابطه با میراث‌های جهانی باشد. آیکوموس در حال حاضر دارای بیش از ۷۵۰۰ عضو است.
سازمان علوم جهان سوم (twas)، معرف یکی از برترین جایگاه علم در کشورهای در حال توسعه است. هدف اصلی twas ترویج و رشد
قابلیت های علمی و تعالی برای توسعه پایدار در کشورهای جنوب است. بیش از 600 عضو رسمی و اعضای وابسته آکادمی علوم جهان سوم (twas) از میان برجسته ترین و ممتازترین دانشمندان دنیا انتخاب می شوند.
حال با چنین توضیح و شناختی از سازمان هایی که ایران قصد خروج از آنها را دارد این ابهام پیش می آید که با چه ادله و استدلالی مسئولان مربوطه تصمیم به قطع همکاری و عضویت گرفته اند؟!
آیا از پس پرداخت حق عضویت آنها برنیامده ایم؛ که بعید به نظر  می رسد چرا که معمولاً این سازمانها و نهاد حق عضویت آنچنانی ندارند که یک کشور در حد اندازه ایران قادر به پرداخت آن نباشد.
یا مسئولان تصمیم گیرنده و به ویژه در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری احساس نیازی برای عضویت در چنین سازمان هایی را نداشته اند که باید درمورد آن توضیح داده شود. برحسب وظایفی که در توضیح عملکرد این سازمان ها داده شد، ما یکی از اصلی ترین کشورهای هدف و نیازمند به خدمات و اطلاعات و توان و دانش این سازمان ها هستیم.
با توجه به کارهایی خوبی که در حال حاضر در حال انجام است وقتی حرف از حفظ میراث تاریخی و فرهنگی به میان می آید باید با استفاده از توان و پتانسیل های این قبیل سازمان ها برای بهبود وضعیت خود در این حوزه استفاده کنیم.
همچنین وقتی حرف از عضویت در آیکوموس، سازمانی برای نگهداری و پاسداری از اماکن میراث فرهنگی در سراسر جهان به میان می آید باید تصویر سرستون های روی هم ریخته تخت جمشید را به یاد بیاوریم که بدون هرگونه حفاظت علمی و فنی زیر باد و باران و آفتاب رها شده و یا ابنیه تاریخی اصفهان را برای خود و مدیران مربوطه گوشزد کنیم که به سبب عدم توجه به نکات فنی و مهندسی و تخصصی درحوزه حفظ میراث تاریخی، آسیب شدید دیده اند و مشخص نیست چه بلایی برسر آنها خواهد آمد.
ما دقیقاً در این زمینه ها نیاز به تعامل های این چنینی با سازمان های بین المللی و حتی خصوصی داریم تا بتوانیم با بهره گیری از توان و تجربه و امکانات و تجهیزات آنها درصدد بهبود کیفیت حفظ و نگهداری میراث تاریخی و فرهنگی خود باشیم. خروج از چنین سازمان ها و نهادهایی با چه توجیهی قابل درک است؟!
یا درمورد سازمان علوم جهان سوم که دانشگاه های مختلف کشور با آن سروکار دارند و می توانند با همکاری و تعامل به برخی دستاوردها و تجارب ارزنده دنیا در حوزه علم دست یابند، علت خروج و قطع عضویت چه می تواند باشد؟!
قطعاً مسئولان ادله ای برای توجیه این اقدام دارند، اما در نگاه کلی به این مسئله باید توجه داشت که ما علیرغم ضعف ها و چالش هایی که درحوزه های مطرح شده داریم، از تعامل با سازمان ها و نهادهای مرتبط و تخصصی در این موضوعات خارج و قطع همکاری کنیم.