مشکل در مدیریت ظرفیت هاست

هرچند كه مسئله مهاجرت پرستاران از سوي برخي نهادها مورد توجه قرار  نمي گيرد و حتي آن را كذب تلقي مي كنند اما تاکنون بارها سازمان نظام پرستاری اعلام کرده که بالغ بر ده هزار نفر از ناب‌ترین پرستاران ایران مهاجرت کرده‌اند و بسیاری دیگر درحال تدارک مدارک و سفر خود هستند. هنوز مسئولان باور نکرده اند که بمبی ساعتی در کشور به شماره افتاده است و شاید انفجار‌آن مشخص نباشد اما قطعا چالش آفرین خواهد بود.
اما نكته قابل توجه اينجاست كه ما در تربيت پرستار چيزي کم نداریم وسالانه حدود ۱۰ هزار فارغ التحصیل پرستاری در كشور آماده خدمت مي شوند . اما مشکل اصلی در جذب آنهاست. وقتی به یک پرستار اورژانس حدود ۱۰ میلیون تومان در ماه پرداخت می شود که چیزی حدود ۲۰۰ دلار می شود چرا نباید وی به کشوری مانند انگلستان که حداقل حقوق آن حدود ۲۵۰۰ پوند و یا استرالیا که حقوق پرستاران آن حدود ۴ هزار دلار در ماه است  نرود؟
آخرین استخدام رسمی ما به سال ۱۳۹۹ بر می گردد که ۱۳ هزار دانشجو جذب شدند. جمیع جهات باعث شده تا حدود تقریبی ۳ هزار نفر از پرستاران سالانه مهاجرت کنند. اين مسئله جداي از اينكه ثروتي بي بديل را از كشور به خارج منتقل
مي كند، تبعات سنگيني براي نظام سلامت و حفظ جان مردم دارد. بايد بپذيريم كه ادامه اين روند در آينده نه چندان دور كشور را با معضلي بزرگ مواجه خواهد ساخت كه ديگر با پول هم نمي توان آن را حل كرد.