غافلگیر اپیدمی جدید نشویم

مدتی است که شیوع بیماری "تب دنگی" در برخی ازمناطق جهان موجب حساسیت سازمان بهداشت جهانی و مراکز بهداشتی در کشورهای مختلف گردیده است. نکته قابل توجه اینجاست که این بیماری در حال شیوع و اپیدمی در سراسر مناطق دنیا می باشد.
بیماری تب دنگی  یک بیماری ویروسی است که از طریق  نیش پشه‌ای  به نام پشه آئدس به انسان منتقل می‌شود که نیش این پشه بسیار دردآور است، به طوری که تب دنگی به عنوان تب استخوان شکن شناخته شده است.علائم این بیماری تب، سردرد، حساسیت‌های پوستی مشابه سرخک، درد مفاصل و ماهیچه است.
درهمین راستا رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت اعلام کرده است که تاکنون ۱۴۹ مورد مبتلا به بیماری تب دنگی در کشور شناسایی شده و از این تعداد ۱۱ مورد ابتلای داخلی بوده است.
این بیماری در کشور‌های جهان از جمله پاکستان، امارات، اندونزی، بنگلادش، هندوستان، تایلند و سنگاپور دیده شده و در کشور‌های آمریکای جنوبی، چین و استرالیا هم رویت شده و همچنین به  کشور‌های حاشیه خلیج فارس رسیده است.
نزدیکی  شهر پندجور پاکستان به مرز  ایران و سفر به کشور امارات افرادی را به این بیماری مبتلا کرده، همچنین در استان‌های جنوبی از جمله سیستان و بلوچستان، بوشهر، هرمزگان و در استان‌های شمالی گیلان، مازندران و گلستان پشه آئدس دیده شده است.
با توجه به رفت و آمد‌هایی که بین کشور‌های حاشیه جنوبی
خلیج فارس و ساکنان استان‌های جنوبی ما وجود دارد، این نگرانی هست که سایر شهرستان‌ها به تدریج در هفته‌ها و ماه‌های آینده آلوده شوند.
وزارت بهداشت دراین باره اعلام کرده است که از سال 1395 این بیماری را رصد و زیر نظر داشته است. چرا که در همسایگان جنوبی وجود داشته است و از آن زمان به دانشگاه های علوم پزشکی درمورد ضرورت آمادگی های لازم هشدار داده شده است.
اما باتوجه شیوع گسترده این بیماری در منطقه و دربین همسایگان و ورود آن به کشور قطعاً دیر یا زود شاهد گسترش و اپیدمی آن در کشورخواهیم بود. لذا باید به گونه ای برنامه ریزی شده و با آمادگی کامل به رویارویی با آن برویم.
هرچند که مرگ و میر در این بیماری یک درصد است اما بروز آن برای افراد درد و رنج مضاعفی دارد که با توجه به قرار داشتن در فصل گرما شدت رنج بیماری را چند برابر خواهد کرد. اگرچه درمان این بیماری واکسن و داروی خاصی ندارد اما به لحاظ تحمل درد فشار زیادی را بر فرد بیمار وارد خواهد ساخت.
این مسئله می تواند مراجعه به بیمارستان ها و مراکز درمانی را به ویژه در شهرهای جنوبی و شمالی افزایش دهد؛ به همین جهت می طلبد تا آمادگی های لازم را در همین مرحله فراهم کنیم تا در زمان اپیدمی دچار غافلگیری نشویم و درمان دیگر بیماری ها تحت الشعاع این موضوع قرار نگیرد.
ضمن اینکه باتوجه به ویروسی بودن این بیماری شیوع آن در محیط بیمارستانی می تواند به صورت تصاعدی افزایش یابد. این نکته را نباید فراموش کرد نقش خودمراقبتی در جلوگیری از این بیماری بسیار حائز اهمیت است. پرهیز از قرارگرفتن در فضای باز و آلود در استان های پرخطر و رعایت بهداشت عمومی ازجمله مواردی است که می تواند درکاهش احتمال ابتلا به بیماری موثر واقع شود.