نسلی که تکنولوژی را حسرت می کشد

چند روزی است بحث رونمایی از نسخه جدید تلفن همراه آیفون 16 در فضای مجازی داغ است و در بین جوانان ایرانی ظرفیت ها و امکانات این گوشی به اشتراک گذاشته می شود. البته این موضوع با تلخندهای طنز آمیز همراه بوده که ریشه در حسرتی از جنس مطالبات و علایق نسلی به روز دارد که به صورت نامشخص از آن محروم مانده و باید نظاره کننده آن باشد.
جوانی و شور و هیجان اجتماعی برای هر انسانی یکبار در طول عمر و در دورانی خاص رقم می خورد. چرا باید یک جوان ایرانی از داشتن یک گوشی تلفن همراه روز دنیا که جدای از ارضای سلیقه افراد موجب آشنایی و آموزش آنها با جدیدترین و به روزترین امکانات ارتباطی جهان می گردد، محروم باشد و به بهانه قوانین دولتی در عرصه گمرکات و واردات به صورت سلیقه ای نتواند همچون جوانان دیگر کشورهای جهان از آن بهره مند شود.
قدری تأمل کنید و خودتان را جای یک جوان 18 تا 25 سال بگذارید؛ در اوج شور جوانی هستید و داشتن گوشی تلفن همراه به عنوان یکی از اصلی ترین خواسته های شما در این سن و سال است. اما از آن محرومید و به سبب مقرراتی که مشخص نیست از جانب کدام دستگاه و نهاد و با کدام توجیه و منطق وضع شده نمی توانید در عمر جوانی خود حتی آن را لمس کنید.
حال قدری جلوتر بروید و در سنین 40 سالگی به یکباره شاهد گوشی های تلفن همراه نسل جدید خواهید بود اما دیگر نه آن شور مانده و نه هیجانی،اما حسرت جوانی در دلتان باقی است و با دیدن جوانانی که گوشی های روز دنیا را استفاده می کنید از ته دل آه خواهید کشید.
چرا باید طلایی ترین دوران زندگی افراد در ادوار مختلف با حسرت های غیر ضروری سپری شود. چرا باید جوانان امروز برای استفاده ازیک پیام رسان یا شبکه اجتماعی از فیلترینگ کلافه وعصبانی باشند و مجبور به پرداخت هزینه برای خرید فیلترشکن گردند. در عوض کشورهای همسایه را مشاهده می کنند که جوانان با پول توجیبی خود می توانند به روز ترین امکانات و تجهیزات را در عرصه تکنولوژی بخرند و اگر هم شانس داشته باشند و یا وضع مالی مناسب داشته باشند باید به صورت قاچاق آن را تهیه کنند.
حقیقتاً این سبک برخورد با مطالبات نسل های جدید و جوانانی که بنیه و قوای محرک توسعه و فناوری کشور هستند جفا در حق آنهاست و به طور فزاینده موجب آسیب به رشد کشور در زمینه آشنایی و تخصص جامعه با علم و فناوری روز دنیا می گردد.
چرا ما باید همواره عقب تر از جهان خودمان را نگه داریم. چه ضرورت یا چه منطقی هست که تصمیم گیران در این باره می فهمند و مردم قادر به درک آن نیستند. یکی این پاسخ و مطالبه جوانان را پاسخ دهد که چرا باید واردات یک گوشی تلفن همراه با برندی خاص ممنوع باشد و مردم برای داشتن آن آرزو بکشند و محدودیت های موجود دسترسی به آن را تبدیل به یک شکاف طبقاتی در حوزه اقتصادی نماید که تنها اقشار مرفه بتوانند به سختی از آن استفاده کنند.
این رویه موجب خودبازداری جوانان و جامعه از امکانات و فناوری های روز دنیا می گردد و عواقب جبران ناپذیری برای کشور به همراه خواهد داشت. ما از این سبک تجارب در ادوار مختلف داشته ایم، بد نیست نگاهی به سرنوشت تجهیزاتی همچون رادیو، دستگاه چاپ، ویدئو، سی دی و ... داشته باشیم.