دارو هست، اما نیست!

وضعیت بیماران خاص در کشورمان هر روز بدتر از قبل می شود و جدای از شدت و درد بیماری، اوضاع مالی خانواده آنها به گونه ای شدید به سمت فروپاشی است.
در بسیاری از اسناد و دستورالعمل هایی که وزارت بهداشت تأیید و تعیین کرده است، بسیاری از بیماران خاص تحت پوشش ویژه قرار می گیرند تا هزینه های تأمین دارو برای آنها قدری از بار فشار بر روی بیمار و خانواده آن بکاهد. اما مشکل اصلی اینجاست که بحث توزیع دارو در کشورمان به گونه ای پنهان به انحراف کشیده می شود و نیازمندان حقیقی داروهای خاص مجبور به تهیه اقلام مورد نیاز خود در بازار سیاه هستند.
در رویه ای عجیب که نشان فساد و تخلف در روند توزیع دارو دارد، برخی داروهای کمیاب اعم از داخلی و وارداتی از سوی وزارت بهداشت موجود اعلام می شود اما در داروخانه وجود ندارد درحالی که به سادگی در بازار آزاد و
سایت ها یافت می شود؛ ولی با قیمت های نجومی!.
هرچقدر درمورد ریشه و پیشینه قاچاق دارو در کشور حرف بزنیم، باز توجیه کننده این موضوع نیست که داروهای موجود شده از سوی وزارت بهداشت سر از بازار سیاه دربیاورد. قاچاق دارو به کنار و درجای خود قابل بررسی است اما برخی داروهای خاص که بعضاً در داخل هم تولید می شود در داروخانه ها نایاب است و باید در بازار آزاد تهیه کرد!. این چه معنا و مفهومی دارد؟!
قصد اتهام زنی به قشر یا نهاد خاصی وجود ندارد، اما تمام این معضلات را می توان با یک نظارت سلسله وار کشف و برطرف ساخت. حرف از فساد اداری نیست؛ بلکه حرف از بازی با جان مردمی است که جدا از درد بیماری باید رنج نبود و گرانی دارو را هم بخورند.