غنای دانشگاه، آینده کشور را می سازد

قلب علم و صنعت کشور در دانشگاه ها می تپد و موتور محرک هرگونه توسعه پایدار در این فضا روشن می شود.
با چنین توصیفی فراهم سازی شرایط مناسب برای رشد و تعالی دانشگاه و دانشجویان امری ضروری و با اولویت تلقی می شود. باید برای افزایش توان و اثر گذاری دانشگاه بیشترین و بهترین امکانات آموزشی را عملی کرد.
در این زمینه بار اصلی آموزشی و تربیتی بر دوش اساتید و اعضای  هیات علمی دانشگاه ها می باشد. چرا که اساتید به عنوان پایه ها و شالوده اصلی جریان علمی کشور تلقی می شوند.
حال اگر این مسئله را درگیر موضوعات غیر علمی نمائیم طبیعی است که روند کیفیت افزایی علم و توسعه در کشور دچار اختلال شود.
لذا هرگونه اختلال در این زمینه می تواند آثار منفی بسیاری برای حرکت علمی کشور و آیندگان داشته باشد.
مسئله کنارگذاشتن اساتید با تجربه در دانشگاه که طی سال های اخیر صورت گرفته است آسیبی جدی بر بدنه دانشگاه ها وارد ساخته است و این مسئله را به گفته کارشناسان آموزشی درمورد کاهش کیفیت سطح دانش دانشجویان می توان مشاهده کرد.
از سوی دیگر برای جبران کمبود این اساتید و نیروهای هیات علمی شاهد ورود برخی افراد بدون تجربه و دانش عالیه، در بدنه دانشگاهی کشور هستیم.
درصورتی که باید بیشترین دقت و حساسیت را در کیفیت سطح  دانش و مهارت اساتید در نظر گرفت.
چرا که آن کانونی که هدایت علمی و تربیتی جوان دانشجو را به دست می گیرد و آینده و اهداف توسعه کشور را ترسیم می کند، هیات علمی است.
نمی توان به صورت انبوه عده ای را بدون دقت کافی از حیث کیفیت علمی و سایر شایستگی ها به دانشگاه‌ها تزریق کنیم و به کلاس بفرستیم به این پشتوانه که به مرور زمان تجربه خواهند آموخت.
نام این دیگر دانشگاه نیست! چراکه ساحت علم و دانش به پای مباحث دیگر قربانی می شود و کیفیت فدای کمیت سلیقه ای خواهد شد.
شکی نیست تخلف از قانون و هنجار شکنی از سوی هر فردی و در هر جایگاهی قابل پیگیری است. اما این موضوع نباید موجب اخراج و انفصال افراد از موقعیت شغلی و اجتماعی آنها گردد.
مسلما در این شرایط حساس، نسبت به اینگونه امور باید با تدبیر، سعه صدر، دقت بیشتر و با در نظر گرفتن جمیع جهات عمل کرد چراکه آثار مخرب آن برای کشور و نسل های آینده بشدت فزاینده خواهد بود.