هوش مصنوعی با اینترنت مصنوعی سازگار نیست

در بسیاری از ادارات و نهادهای رسمی و دولتی بحث استفاده از هوش مصنوعی و تحقیق و پژوهش درمورد آن به عنوان یک وظیفه و مصوبه رسمی معین شده است. برخی هم برای آن همایش و گردهمایی برگزار می کنند و از ضرورت های استفاده از این ابزار علمی صحبت می کنند.
پیش از پرداختن به اصل موضوع باید به این نکته اشاره داشت که امروزه ملاک های تشخیص سواد در جوامع پیشرفته با موضوع هوش مصنوعی عجین شده است و نمی توان میزان با سوادی را با معیارهای دهه های قبل سنجید. برهمین اساس اگر از این ابزار و تکنولوژی بهره نبریم و توان دانش افزایی در آن را نداشته باشیم از قطار توسعه بازخواهیم ماند.
برهمین اساس می بینیم که نام این دانش روز دنیا در بسیاری از مراکز و محافل اداری ما روی کاغذ آماده است اما روند اجرا و تحقق آن کاملاً گنگ و نامعلوم است. در اولین گام در جهت بررسی چرایی این ناکارآمدی در اجرای اسناد مشخص شده در حوزه تحقق و جاری ساختن هوش مصنوعی در انجام امور به مسئله اینترنت می رسیم.
مسئله ای که سال هاست مشترکان و کاربران ایرانی را در حصرخود نگاه داشته است و امکان حرکت پرسرعت و جهش را از آنها گرفته است. امروز بسیاری از اساتید، دانشمندان و دانشجویان ما در مراکز علمی که ظاهراً سبک و سیاق خدمات اینترنتی آنها بسیار فراتر از مشترکان خانگی و معمولی است، از کیفیت و سرعت اینترنت گله مند هستند و آن را مایه آبرو ریزی برای کشور می دانند.
نمونه بارز این موضوع را حتی در رسانه ملی هم مشاهده کرده ایم که بعضاً ارتباط میزبان برنامه با میهمان برقرار نمی شود و دست آخر به سبب نامناسب بودن وضعیت ارتباطی، برنامه را ناتمام می گذارند!.
ارتباط اینترنتی پائین ترین سطح استفاده کاربران از این بستر می باشد و ما حرف از هوش مصنوعی می زنیم. بسیاری از گیمرها، شرکت های تجاری، دانش پژوهان، صنعت گران و... برای استفاده هوش مصنوعی در امورات جاری و اجرایی خود نیازمند اینترنتی مناسب هستند.
امروز دنیا از محدودیت سرعت در فضای اینترنت عبور کرده اند و دیگر مفهومی با این سبک از سرعت اینترنت که درکشور ما جاری و ساری است، وجود ندارد. دنیا در حال سپردن امور تفهیمی و تفسیری به هوش مصنوعی است و ما همچنان درگیر ارتقای خدمات نت از نسل چهارم به پنجم هستیم!.
اینها نه از باب خود تحقیری یا سرکوب یا نادیده گرفتن زحمات مسئولان در این حوزه نیست، ضمن اینکه باید نسبت به امکانات و زیرساخت های لازم و ازهمه مهمتر به محدودیت های کشوردر حوزه سخت افزاری و نرم افزاری اشاره داشت و آن را لحاظ کرد.
اما وقتی حرف از ورود به بستر هوش مصنوعی به میان می آوریم باید توجه لازم به ملزومات و بستر اصلی آن یعنی اینترنت را داشته باشیم. توقع ما این نیست که سرعت نت نامحدود همچون کشورهایی مانند
کره جنوبی داشته باشیم اما حداقل به اندازه همسایگان جنوبی خلیج فارس و همسایگان غربی در عراق و ترکیه و بعضاً از همسایگان شرقی سرعت نت داشته باشیم.
باید نگران این موضوع بود که به سبب برخی محدودیت ها و بی توجه ها به مسئله سرعت و شتاب رشد تکنولوژی درجهان از قطار توسعه جا نمانیم. چرا که سرعت این قطار به قدری است که دیگر درهیچ ایستگاهی نمی ایستد و منتظر کسی نمی ماند!