کم کاری در جشن های ملی و اساطیری

طی چند روز اخیر شاهد پست ها و مطالب مختلف در بعضی از رسانه های چاپی و دیجیتال بودیم و غوغایی هم درشبکه های اجتماعی در مورد یک جشن با تم ترسناک بودیم. «هالووین» جشنی است که در کشورهای غربی همه ساله مورد توجه مردم قرار می گیرد و به این بهانه افراد خود را با شکل و شمایلی ترسناک گریم می کنند تا در جشنی شبانه شرکت کنند.
این جشن و سبک و سیاق خاص آن چند سالی است که با نمود وظهور بیشتری در بین بعضی از جوانان گسترش یافته است. به گونه ای که برخی رستوران ها و کافه ها برای شب هالووین برنامه ویژه برگزار می کنند، اجناس تزئینی آن در بازار رونق می گیرد و برخی خانواده ها نیز آن را بهانه ای برای دور همی با محوریت جوانان فامیل قرار می دهند.
از سوی دیگر رویکرد رسمی با برگزاری این جشن مخالفت دارد و آن را به دور شأن و اصول اخلاقی و اسلامی می داند. بعضاً برخی مغازه ها که اجناس هالووینی را می فروشند مورد جریمه قرار می گیرند و یا رستوران هایی که این جشن را برگزار می کنند پلمپ می شوند. اما رونق این جشن وارداتی هرسال بیش از پیش می شود.
اینکه برگزاری هالووین در ایران چه جایگاهی دارد مورد بحث ما نیست و حتی مخالفت با آن را نیز تأیید یا رد نمی کنیم، بلکه نقطه توجه ما ناتوانی دستگاه های فرهنگی کشور در بهره گیری از پتانسیل های ملی و اساطیری ایران با غنای اخلاقی و تنوع محتوایی بالاست.
متأسفانه ما از یکسو جذابیت های فرهنگی خود را محدود کرده ایم و انتظار داریم تمام جامعه با یک نسخه فرهنگی ارتزاق کنند. قطعاً این رویکرد جوابگو نخواهد بود و زرق و برق برخی جشن های وارداتی جوانان را به خود جذب خواهد کرد.
واقعاً عجیب است که در چنین فضایی، نسل جوان مورد تذکر و توبیخ قرار می گیرد که چرا تن به چنین جشن هایی می دهند که نه محتوا دارد و بعضاً با رفتارهایی غیراخلاقی همراه است. اما آنها که باید مورد تذکر قرار گیرد بعضی از دستگاه های فرهنگی هستند که نتوانستند با وجود جشن های مختلف ملی و اساطیری که در بطن تاریخ ایران وجود دارد، خواسته یا ناخواسته آنها را کنار گذاشته اند و نسخه ای برای ارائه و خوراکی برای جذب نسل جوان ندارند.
ایرانیان از دیر باز مردمانی شاد و اخلاق مدار بوده اند و با توجه به کثرت و تنوع قومی در کشورمان بسیاری از جشن های بومی و ملی در سراسر ایران برگزار می شده است که هرکدام به بهانه و موقعیتی خاص برگزار
می شد و درون مایه هرکدام از آنها متناسب با رویکردی خاص و پیامی اخلاقی همراه بوده است.
بسیاری از جشن های فرهنگی ایران باستان با رویکرد ستایش گری از نعمات خداوندی و حمایت و حفاظت از محیط زیست برگزار می گردیده است  و با وجود جشن و سروری که برای آنها برگزار می شده، شرکت کنندگان با نگرشی سازنده در آن شرکت می کردند.
ایرانیان برای تغییر هر ماه و تغییر هر فصل و روزهای خاص سال جشن داشتند؛ برای تکریم بزرگان و ریش سفیدان جشن داشتند، برای کاشت،داشت و برداشت جشن داشتند، برای نوزادان و کودکان، دختران و پسران، عروس ها و دامادها، برای طبیعت و محیط زیست و نعمات الهی و... مراسم جشن برگزار می کردند.
ما مردمان شاد و با نشاطی بودیم و دستمان برای برگزاری جشن های این چنین خالی نیست. آنچه موجب رونق جشن های وارداتی با محتوای نامناسب گردیده است، بی توجهی ما به داشته های ملی و تک بعدی کردن جریان فرهنگی کشور است.