مسئول این پیامک ها کیست؟!

چالش مسکن برای مردم به قدری عمیق و گسترده شده است که به اذعان خود دستگاه های رسمی ذی ربط خرید خانه برای اقشار مختلف تبدیل به یک رویای دست نیافتنی شده و بعضاً برای درک بیشتر تبعات به وجود آمده دراین حوزه بیان می دارند که خرید خانه برای یک کارمند جوان با حقوقی که دریافت می کند قریب به 100 سال طول می کشد!
البته از این دست مشکلات درکشور کم نیست اما بحث مسکن به عنوان یکی از نیازهای اولیه بشر غیرقابل چشم پوشی است. درهمین راستا اکثر دولت ها درصددند تا با تأمین نیاز مردمشان در حوزه مسکن باری از دوش آنها بردارند تا افراد حداقل با درآمدی که دارند مخارج روزمره خود را تأمین نمایند.
اما این مسئله در ایران اساساً نتیجه عکس دارد و اقداماتی که تاکنون در سطح ملی برای تأمین مسکن صورت گرفته است عملاً باری از دوش مردم برنداشته است و بعضاً موجب بروز مشکلات فراوان برای آنها گردیده است که تجربه ای تلخ از پروژه های مسکن مهر هنوز جاری است و بسیاری متقاضیان آن با تکمیل آورده خود براساس قرارداد و حتی پرداخت بیش از مبالغ معین شده، هنوز واحدهای خود را دریافت نکرده اند و یا به شکل چهاردیواری به آنها داده شده و خودشان مجبور به تأمین باقی هزینه ها شده اند.
در ادامه این روند در دولت قبل بحث ساخت و ساز مسکن به گونه ای اغراق آمیز مطرح شد و بسیاری از کارشناسان آن را غیرممکن می دانستند که دولت بتواند سالانه یک میلیون مسکن بسازد و به مردم تحویل دهد. با این حال بحث طرح نهضت ملی مسکن کلید خورد و بسیاری از اقشار کم درآمد درآن ثبت نام کردند به این امید که بتوانند از بلای اجاره نشینی رها شوند. اما پرونده این پروژه نیز همچنان نیمه باز مانده و مشخص نیست تکلیف مردم با کیست و اساساً مردم با چه شخص حقیقی یا حقوقی طرف هستند.
تنها عاملی که این پروژه را زنده جلوه می دهد پیامک هایی است که هرچند وقت یکبار برای مردم می آید که باید سقف موجودی خود را تا فلان مبلغ افزایش دهید و اگر تا زمان مقرر واریز نداشته باشید به منزله انصراف و پرداخت ضرر و زیان و فسخ قرارداد است!.
شکی در این نیست که ساخت و ساز با این هزینه ها بسیار سخت و مشکل است؛ اما مشکل تر از آن تأمین مبالغ 40، 50، 70 میلیونی است که برای مردم پیامک می شود که باید آن را تا پایان ماه تأمین کنند.
 کدام کارمند و کارگر می تواند در کمتر از یک ماه این مبالغ را تأمین کند.
به فرض که باید هرخانواده ای به خود فشار بیاورد و هست و نیستش را بدهد تا بتواند خانه دار شود، اما باید مشخص شود که این پیامک ها قرار است تا کجا ادامه داشته باشد؟ باید مشخص شود قرار است براساس قرارداد چه مقدار مردم پول بدهند. اینکه مثل خودروسازان مردم را ثبت نام کنیم و پول از آنها بگیریم و بعد از یکسال بگوئیم به قیمت روز به شما خودرو می دهیم منطقی نیست!.
این درحالی است که براساس مشاهدات عینی خبرنگار «آفرینش» در برخی از پروژه های این طرح همچون در پاکدشت در حاشیه تهران هنوز هیچگونه عملیاتی رخ نداده و مراجعه کنندگان به پروژه تخصیص داده شده با زمین بایر مواجه می شوند!.
اگر این پیامک ها با برنامه ای مشخص برای مردم ارسال می شود حداقل اطلاع رسانی کنید که قرار است تا چه زمانی این پروژه ها تکمیل و تحویل شود و یا مشخص کنید که تا چه میزان مردم باید آورده مالی داشته باشند و سقف آن چقدر است.
این رویه باعث شده تا مردم این ذهنیت را داشته باشند که دولت از هرطریقی به دنبال کسب درآمد است و دست در جیب اقشار ضعیف کرده است!