تبریز؛ گنجینه‌ای از تاریخ، فرهنگ و هنر

*اسرا درویشی
قسمت اول
در هر کوچه‌ تبریز صدای شاعران به گوش می‌رسد و عطر اصالت جاری است و این شهر را نمی‌توان تنها دید؛ باید آن را با تمام وجود لمس کرد، نفس کشید و زندگی کرد.وقتی نام تبریز را می‌شنوم، صدای گام‌های تاریخ در گوشم طنین می‌اندازد؛ شهری که روزگاری پایتخت ایران بود و هنوز هم یکی از درخشان‌ترین ستاره‌های فرهنگ و تمدن این سرزمین به شمار می‌آید. اکنون، هفته فرهنگی تبریز در تهران فرصتی فراهم کرده تا این شهر، نه فقط در قاب کتاب‌های تاریخی، بلکه از نزدیک و در دل پایتخت به تصویر کشیده شود.اینجا، هر گوشه‌ای داستانی دارد؛ خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده‌ای که رازهای گذشته را در دل خود نگه داشته‌اند، نوای موسیقی عاشقی که به جان آدمی می‌نشیند، و عطر دل‌نشین غذاهای محلی که حس و حال خانه‌های قدیمی را زنده می‌کند. از بازار سرپوشیده‌ای که نفس تاریخ را در خود حفظ کرده تا کوه‌هایی که آغوش‌شان را برای طبیعت‌دوستان گشوده‌اند، تبریز شهری است که باید آن را زیست، نه فقط تماشا کرد.
 میدان ساعت؛ قلب تپنده شهر
با شنیدن نام تبریز، ابتدا تصویری از میدان ساعت در ذهنم شکل می‌گیرد؛ مکانی پرخاطره برای اهالی این شهر که یادآور روزهای پر خاطره است. عمارت ساعت تبریز با معماری منحصربه‌فرد خود، میزبان چندین موزه ارزشمند از جمله موزه فرش و شهر است. اگر روزی به تبریز سفر کردید، حتماً سری به این مکان تاریخی بزنید.
پس از بازدید، کافی است چند قدمی به آن سوی خیابان بگذارید؛ جایی که ما تبریزی‌ها آن را «تربیت» می‌نامیم. این خیابان نه‌تنها با سنگ‌فرش زیبا و فضای سبز دل‌انگیز خود چشم‌نواز است، بلکه یکی از بهترین نقاط برای خرید به‌شمار می‌رود. از شیر مرغ تا جان آدمیزاد، هر آنچه بخواهید در اینجا یافت می‌شود، به‌ویژه حالا که در آستانه عید نوروز قرار داریم، حال و هوای خرید در آن به اوج رسیده است.
 خانه‌های قدیمی؛ راویان خاموش روزگار
اگر از میدان ساعت به کوچه‌های کناری بروید، با سنگ‌فرش مقصودیه مواجه می‌شوید؛ محله‌ای که چندین خانه تاریخی ارزشمند همچون خانه استاد شهریار، خانه بهنام، خانه حیدرزاده، خانه سلماسی (موزه سنجش)، خانه قدکی، خانه گنجه‌ای‌زاده، خانه لاله‌ای، خانه امیرکبیر و خانه مشروطه را در دل خود جای داده است. این یعنی با یک تیر، چندین نشان زده‌اید؛ هم تاریخ را لمس کرده‌اید، هم زیبایی را تجربه.
ادامه دارد...