لباس‌هایی که درباره کاربر خود گزارش می‌دهند

پژوهشگران دانشگاه «ام‌آی‌تی» تعدادی رایانه فیبری را توسعه دادند و آنها را به لباسی متصل کردند تا بتوانند فعالیت‌های فیزیکی کاربر را تشخیص دهند و گزارشی از سلامتی او به دست بیاورند.
به گزارش ایسنا، تاکنون به این فکر کرده‌اید که شاید روزی لباس‌ها بتوانند مراقب سلامتی ما باشند؟
با اختراع جدید پژوهشگران دانشگاه «ام‌آی‌تی»(MIT) ممکن است
به زودی شاهد تحقق یافتن چنین تصوری باشیم.
به نقل از ام‌آی‌تی نیوز، پژوهشگران دانشگاه ام‌آی‌تی یک نوع رایانه قابل برنامه‌ریزی خودکار را به شکل فیبر الاستیک ساخته‌اند که می‌تواند شرایط سلامتی و فعالیت بدنی را کنترل کند و کاربر را در لحظه از خطرات احتمالی سلامتی آگاه سازد. به گفته این گروه پژوهشی، لباس‌های حاوی رایانه فیبری به راحتی با ماشین لباسشویی شسته شدند و الیاف تقریبا برای کاربر نامحسوس بودند.
برخلاف سیستم‌های نظارت بر بدن که به عنوان فناوری‌های پوشیدنی‌ در یک قسمت از بدن مانند قفسه سینه، مچ دست یا انگشت قرار می‌گیرند، پارچه‌ها و لباس‌ها این مزیت را دارند که با نواحی وسیعی از بدن در نزدیکی اندام‌های حیاتی تماس داشته باشند. بدین ترتیب، آنها یک فرصت منحصربه‌فرد را برای بررسی و درک فیزیولوژی و سلامتی انسان ارائه می‌دهند.
رایانه فیبری دارای یک مجموعه میکرووسایل شامل حسگرها، میکروکنترل‌گر، حافظه دیجیتالی، ماژول‌های بلوتوث، ارتباطات نوری و یک باتری است
که همه اجزای مورد نیاز یک رایانه را در یک فیبر الاستیک تشکیل می‌دهند.
پژوهشگران چهار رایانه فیبری را طوری به لباس‌ها اضافه کردند که فیبرها در امتداد هر اندام قرار بگیرند. در آزمایش‌ها، هر رایانه فیبری قابل برنامه‌ریزی مستقل یک مدل یادگیری ماشینی را اجرا می‌کرد که برای تشخیص خودکار تمرین‌های انجام‌شده توسط کاربر آموزش دیده بود و دقت را با میانگین ​​حدود ۷۰ درصد به همراه داشت.
پژوهشگران با کمال تعجب دریافتند که وقتی به رایانه‌های فیبری فردی اجازه می‌دهند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، دقت جمعی آنها تا نزدیک به ۹۵ درصد افزایش می‌یابد.«یوئل فینک»(Yoel Fink) استاد
علوم و مهندسی مواد دانشگاه ام‌آی‌تی و از پژوهشگران این پروژه گفت: بدن ما در هر ثانیه چند گیگابایت داده را از طریق پوست به شکل گرما، صدا، مواد بیوشیمیایی، پتانسیل‌های الکتریکی و نور منتشر می‌کند که همگی حاوی اطلاعاتی درباره فعالیت‌ها، احساسات و سلامتی ما هستند. بیشتر این داده‌ها - اگر نخواهیم بگوییم همه - جذب می‌شود و سپس در لباس‌هایی که می‌پوشیم، گم می‌شوند. آیا عالی نیست اگر بتوانیم به لباس‌ها یاد بدهیم که این داده‌های مهم را در قالب اطلاعات ارزشمند پیرامون سلامتی و فعالیت‌ها ثبت، تحلیل، ذخیره و منتقل کنند؟