بحران آبی کشور و نبود برنامه ای جامع

سدسازی یکی از مهم‌ترین پروژه‌های زیرساختی در مدیریت منابع آبی کشورها به شمار می‌رود. با این حال، در کشور ما، نبود یک برنامه کارشناسی و جامع در زمینه سدسازی و مدیریت آب، تهدیدات جدی برای منابع آبی و محیط‌زیست به وجود آورده است. بسیاری از سدها بدون ارزیابی دقیق از تأثیرات زیست‌محیطی و اجتماعی طراحی و اجرا ‌شده اند. این امر نه تنها باعث هدررفت منابع آبی می‌شود، بلکه می‌تواند به تخریب اکوسیستم‌های طبیعی و کاهش تنوع زیستی منجر گردد.
بحران بی‌آبی در ایران به یکی از چالش‌های اصلی تبدیل شده است. کاهش بارندگی، تغییرات اقلیمی و مدیریت نادرست منابع آبی، عواملی هستند که به تشدید این بحران کمک می‌کنند. بدون وجود یک برنامه کارشناسی برای مدیریت آب، استفاده از منابع آبی به‌طور ناپایدار افزایش می‌یابد و در نهایت منجر به کاهش کیفیت آب و کمبود آن خواهد شد.
علاوه بر این، عدم توجه به نیازهای محلی و اجتماعی در پروژه‌های سدسازی می‌تواند منجر به جابه‌جایی جوامع محلی و نارضایتی اجتماعی شود. بسیاری از روستاها و شهرها به دلیل ساخت سدها با کمبود آب شرب مواجه شده‌اند و این مسئله می‌تواند به بروز تنش‌های اجتماعی و اقتصادی منجر گردد.
در نهایت، برای مقابله با بحران بی‌آبی و مدیریت پایدار منابع آبی، لازم است که یک برنامه کارشناسی و جامع تدوین شود. این برنامه باید شامل ارزیابی دقیق از تأثیرات زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی سدها باشد و به نیازهای واقعی جوامع محلی توجه کند. تنها در این صورت است که می‌توانیم از منابع آبی کشور به‌طور پایدار بهره‌برداری کنیم و خطرات ناشی از بحران بی‌آبی را کاهش دهیم.