گروهی از پژوهشگران هلندی یک ربات نرم ساخته‌اند که راه می‌رود، می‌پرد و شنا می‌کند اما برای انجام دادن همه این کارها به مغز، قطعات الکترونیکی یا هوش مصنوعی نیاز ندارد؛ بلکه فقط لوله‌های نرم، هوا و کمی فیزیک هوشمندانه را به کار می‌گیرد.
گروهی از پژوهشگران هلندی یک ربات نرم ساخته‌اند که راه می‌رود، می‌پرد و شنا می‌کند اما برای انجام دادن همه این کارها به مغز، قطعات الکترونیکی یا هوش مصنوعی نیاز ندارد؛ بلکه فقط لوله‌های نرم، هوا و کمی فیزیک هوشمندانه را به کار می‌گیرد.
به گزارش ایسنا، پژوهشگران موسسه «آمولف»(AMOLF) در آمستردام یکی از سریع‌ترین و ساده‌ترین ربات‌های نرم ابداع‌شده تا به امروز را معرفی کرده‌اند. این ربات هیچ رایانه، نرم‌افزار و حسگری ندارد اما صرفا به دلیل بدن و نحوه تعامل خود با جهان، با هماهنگی و استقلال شگفت‌انگیزی حرکت می‌کند.
به نقل از تک اکسپلور، مبنای این حرکت، اصلی است که احتمالا دیده‌اید؛ هرچند شاید نادیده گرفته شده باشد. به لوله‌های بادی لق و لرزانی که جلوی پمپ بنزین‌ها تکان می‌خورند، فکر کنید. همان فیزیکی که باعث تکان خوردن آنها می‌شود، می‌تواند کلید حرکت نسل بعدی ربات‌های خودکار باشد.
هر یک از پاهای نرم و لوله‌ای این ربات که تنها با جریان مداوم هوا حرکت می‌کنند، نوسان می‌یابند و هر پا به تنهایی و به صورت تصادفی تکان می‌خورد اما وقتی تعداد زیادی از آنها به هم متصل می‌شوند، اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد. حرکات آنها به سرعت هماهنگ می‌شوند و گام‌های منسجم را پدید می‌آورند.
«آلبرتو کومورتتو»(Alberto Comoretto) پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ناگهان نظم از دل هرج‌ومرج پدیدار می‌شود. هیچ کد یا دستورالعملی وجود ندارد. پاها به سادگی و خودبه‌خود با یکدیگر هماهنگ می‌شوند و ربات به پرواز در می‌آید؛ همان طور که کرم‌های شب‌تاب به طور هم‌زمان چشمک می‌زنند یا سلول‌های قلب به طور هماهنگ ضربان می‌زنند. حرکات پیچیده جمعی از تعاملات ساده حاصل می‌شوند.
حرکت ربات سریع است. وقتی جریان هوا به عنوان ورودی
داده می‌شود، ربات در هر ثانیه معادل 30 طول بدن خود را طی می‌کند. این سرعت چندین برابر بیشتر از سایر ربات‌های بادی است که معمولا به کنترل متمرکز نیاز دارند. نکته تعجب‌آورتر این است که این همگام‌سازی قابل سازگاری است. اگر ربات به مانعی برخورد کند، جهت خود را تغییر می‌دهد. وقتی ربات از خشکی به سوی آب حرکت می‌کند، طرز راه رفتن آن به طور خودجوش از الگوی پرش به شنای آزاد تغییر می‌کند. این تغییرات
بدون هیچ پردازنده مرکزی یا منطق کنترل انجام می‌گیرند. در عوض، حرکت از اتصال محکم بین بدن و محیط ناشی می‌شود.
«مانوس شوماخر»(Mannus Schomaker) از پژوهشگران این پروژه گفت: در زیست‌شناسی، ما اغلب هوش غیر متمرکز مشابهی را می‌بینیم. برای مثال، ستاره‌های دریایی صدها پای لوله‌ای را با استفاده از بازخورد محلی و پویایی بدن هماهنگ می‌کنند، نه با یک مغز متمرکز.
