حواسمان به دانشگاه نیست!

در سال‌های اخیر، جایگاه دانشگاه‌های ایران در رنکینگ‌های جهانی مدام در حال نزول است. این وضعیت ناشی از چندین عامل کلیدی است که باید مورد توجه قرار گیرد. یکی از مهم‌ترین دلایل این نزول، عدم تعاملات بین‌المللی در حوزه پژوهشی است. دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی ایران نتوانسته‌اند به‌طور مؤثر با نهادهای علمی و پژوهشی در سطح جهانی ارتباط برقرار کنند. این عدم تعامل باعث شده است که نتایج تحقیقات و دستاوردهای علمی ایران کمتر در عرصه بین‌المللی شناخته شود و از تبادل دانش و تجربیات با دیگر کشورها محروم بمانند.
علاوه بر این، مسئله حفظ نخبگان نیز به شدت بر روند نزول تأثیرگذار بوده است. بسیاری از نخبگان و محققان جوان به دلیل شرایط اقتصادی، اجتماعی و عدم امکانات مناسب، کشور را ترک کرده و به سایر کشورها مهاجرت می‌کنند. این فرار مغزها نه تنها موجب کاهش کیفیت آموزش و پژوهش در دانشگاه‌ها می‌شود، بلکه باعث می‌شود که ایران از ظرفیت‌های علمی خود بهره‌مند نشود.
کاهش تعداد مقالات ISI نیز یکی دیگر از عوامل مؤثر در نزول جایگاه دانشگاه‌هاست. مقالات ISI به عنوان معیاری برای ارزیابی کیفیت پژوهش‌ها در سطح جهانی شناخته می‌شوند. با کاهش تولید مقالات با کیفیت، دانشگاه‌های ایران نمی‌توانند در رنکینگ‌های جهانی جایگاه مناسبی را کسب کنند. این موضوع نشان‌دهنده نیاز فوری به اصلاحات بنیادین در سیستم آموزشی و پژوهشی کشور است.
در نهایت، برای بهبود جایگاه دانشگاه‌های ایران در رنکینگ‌های جهانی، ضروری است که با تقویت تعاملات بین‌المللی، حفظ نخبگان و ارتقاء کیفیت پژوهش‌ها، گام‌های مؤثری برداشته شود تا بتوانیم به اهداف علمی و آموزشی خود دست یابیم.