عدم تبدیل اقلام و فعالیت‌های فرهنگی به کالایی لوکس

در دنیای امروز، فرهنگ و هنر به عنوان یکی از ارکان اساسی جامعه شناخته می‌شوند. اما متأسفانه، روند تبدیل فعالیت‌های فرهنگی به کالاهای لوکس و گران‌قیمت، تهدیدی جدی برای دسترسی عمومی به این منابع ارزشمند به شمار می‌آید. در حال حاضر، بسیاری از افراد جامعه از رفتن به کنسرت‌ها، سینماها و تئاترها محروم هستند و این وضعیت به تدریج به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است.
یکی از دلایل اصلی این مسئله، افزایش هزینه‌های مربوط به فعالیت‌های فرهنگی است. بلیت کنسرت‌ها و تئاترها به شدت گران شده و بسیاری از خانواده‌ها قادر به پرداخت این هزینه‌ها نیستند. این موضوع باعث می‌شود که تنها قشر خاصی از جامعه بتوانند از این برنامه‌ها بهره‌مند شوند و اکثریت مردم از آن محروم بمانند. در نتیجه، شکاف فرهنگی عمیق‌تر می‌شود و دسترسی به هنر و فرهنگ به یک امتیاز ویژه برای ثروتمندان تبدیل می‌گردد.
علاوه بر این، هزینه‌های مربوط به شبکه‌های نمایش خانگی نیز بر این مشکل دامن زده است. با توجه به گرانی اشتراک‌های ماهانه، بسیاری از خانواده‌ها نمی‌توانند این هزینه‌ها را بپردازند و از این رو، دسترسی به فیلم‌ها و سریال‌های جدید برای آن‌ها غیرممکن می‌شود. این نا برابری در دسترسی به فرهنگ، موجب افتراق بیشتر میان اقشار مختلف جامعه می‌گردد و احساس بیگانگی و عدم تعلق را در میان افراد ایجاد می‌کند.
این شرایط نه تنها بر روی سطح فردی تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه بر روی انسجام اجتماعی نیز اثرگذار است. هنگامی که افراد نتوانند به فعالیت‌های فرهنگی دسترسی داشته باشند، احساس انزوا و بی‌تفاوتی نسبت به مسائل اجتماعی و فرهنگی در آن‌ها شکل می‌گیرد. این امر می‌تواند باعث کاهش مشارکت اجتماعی افراد شود و در نهایت به تضعیف بنیادهای دموکراسی منجر گردد.
برای مقابله با این چالش، نیاز است که نهادهای دولتی و خصوصی در زمینه فرهنگ و هنر اقداماتی انجام دهند. یکی از راهکارها می‌تواند کاهش قیمت بلیت‌ها و ارائه تخفیف‌های ویژه برای اقشار کم‌درآمد باشد. همچنین، ایجاد فضاهای عمومی برای نمایش فیلم‌ها و برگزاری کنسرت‌ها با قیمت مناسب می‌تواند به افزایش دسترسی عمومی کمک کند.
در اغلب کشورها و به عنوان مثال ترکیه با دعوت از هنرمندان مطرح  آن کشور اقدام به  برگزاری کنسرت های مختلفی  در مکان های عمومی شهر می کنند تا شرایط برای استفاده برای همگان امکان پذیر باشد و همیشه هم با استقبال خوبی برخوردار می شود.
علاوه بر این، باید تلاش کرد تا فرهنگ به عنوان یک حق عمومی شناخته شود و نه یک کالا. این تغییر نگرش می‌تواند به تقویت هویت فرهنگی جامعه کمک کرده و احساس تعلق را در میان افراد تقویت کند.
در نهایت، اگرچه ممکن است تأمین منابع مالی برای فعالیت‌های فرهنگی چالش‌برانگیز باشد، اما باید توجه داشت که سرمایه‌گذاری در فرهنگ و هنر نه تنها یک ضرورت اجتماعی است، بلکه به نفع توسعه پایدار جامعه نیز خواهد بود. با فراهم کردن دسترسی برابر به فرهنگ، می‌توانیم جامعه‌ای پویا، و همدل بسازیم که در آن همه افراد بتوانند از زیبایی‌های هنر بهره‌مند شوند.