هم‌راستایی سلامت جسمی و روانی در پروتکل بهداشت جهانی

هر بیماری، از ساده‌ترین سرماخوردگی تا سخت‌ترین اعمال جراحی-در واقع بیماری‌های بهبود یابنده- دوران نقاهت دارند. فرد پس از بهبودی از بیماری، باید برای ورود دوباره به جامعه از یک پروسه خاص پیروی و از آن عبور کند؛ چرا که هر نوع بیماری به همان نسبت که به جسم فرد آسیب می‌رساند، موجب آسیب‌پذیری روان او هم می‌شود. به هر نسبت که بیماری سخت‌تر و درمان آن طولانی‌تر باشد، پروسه نقاهت و بازیابی توان روحی نیز طولانی‌تر می‌شود و گاهی نیاز به ورود مشاور روانی در این زمینه هم احساس می‌شود. به همین دلیل است که دوران نقاهت و نحوه سپری کردن آن برای فرد و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، بسیار حیاتی است.

هم‌راستایی سلامت جسمی و روانی در پروتکل بهداشت جهانی


 هر بیماری، از ساده‌ترین سرماخوردگی تا سخت‌ترین اعمال جراحی-در واقع بیماری‌های بهبود یابنده- دوران نقاهت دارند. فرد پس از بهبودی از بیماری، باید برای ورود دوباره به جامعه از یک پروسه خاص پیروی و از آن عبور کند؛ چرا که هر نوع بیماری به همان نسبت که به جسم فرد آسیب می‌رساند، موجب آسیب‌پذیری روان او هم می‌شود. به هر نسبت که بیماری سخت‌تر و درمان آن طولانی‌تر باشد، پروسه نقاهت و بازیابی توان روحی نیز طولانی‌تر می‌شود و گاهی نیاز به ورود مشاور روانی در این زمینه هم احساس می‌شود. به همین دلیل است که دوران نقاهت و نحوه سپری کردن آن برای فرد و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، بسیار حیاتی است.
اولین مسئله‌ای که هر فرد بیمار با توجه به شدت بیماری از نظر روحی و روانی با آن درگیر می‌شود، مسئله مرگ است؛ مرگی که هم او را از زندگی دیگران حذف می‌کند و هم ممکن است افراد تحت سرپرستی او را دچار  مشکلات خاصی بکند. بنابراین فرد بیمار خواه ناخواه در تنهایی ذهنی خود با این معضل درگیر است و در صورت بهبودی باید به او فرصت داده شود که افکار مضری را در طول بیماری وارد ذهن او شده‌اند، از روح و روان خود بزداید و آماده ادامه زندگی به روال عادی خود شود.
کروناویروس، به دلیل پاندمی جهانی و نیز نداشتن یک روش درمان مشخص و طولانی بودن پروسه درمان و نیز تلفات زیادی که گرفته و مشکلات اقتصادی زیادی که بر جوامع تحمیل کرده، از آن نوع بیماری‌هائیست که به شدت روح و روان افراد مبتلا شده و حتی مبتلا نشده را تحت تاثیر خود قرار داده است. البته حل مشکل روحی-روانی افراد مبتلا شده، افراد عزیز از دست داده و آنان که ترکش‌های بحران اقتصادی و بیکاری و مشکلات معیشتی ناشی از این بیماری به آنان اصابت کرده، از یک مسیر نمی‌گذرد و هرکدام باید به‌طور جداگانه و با روش‌های ویژه پروسه درمان و مشاوره را طی کنند.
به همین دلیل است که با شروع پاندمی این بیماری، سازمان بهداشت جهانی و نیز سازمان ملل مدتیست از کشورها درخواست می‌کنند که از سلامت روان مردم خود حمایت کنند.
سازمان ملل از کشورهای جهان خواسته حمایت از سلامت روان را به‌عنوان بخشی مهم در واکنش به شیوع ویروس کرونا مورد نظر قرار دهند.
به گفته سازمان ملل شیوع کرونا باعث بروز مشکلات روانی گسترده‌ای شده است. این نهاد بین‌المللی افزوده که در بسیاری از کشورها، این مشکل به دلیل فقدان سرمایه‌گذاری‌های طولانی مدت در خدمات روان‌شناختی، تشدید شده است.
این سازمان توصیه کرده دولت‌ها در جهت ایجاد محیط‌هایی امن برای کودکان در شرایط قرنطینه و هم‌چنین جلوگیری از خشونت‌های خانگی و کمک به افرادی که شغل خود را از دست داده‌اند، برنامه‌ریزی کنند.
این سازمان هم‌چنین از دولت‌ها خواسته در مورد نحوه ارتباط با جامعه در مورد شیوع ویروس کرونا مراقب باشند تا باعث افزایش استرس مردم نشوند. کارشناسان بهداشت سازمان ملل متحد معتقدند سایه تهدید یک بحران در حوزه سلامت روان، بر سر ما قرار دارد؛ چرا که میلیون‌ها نفر از مردم در سراسر جهان با مرگ و بیماری محاصره شده و به انزوا، گرسنگی و اضطراب ناشی از بیماری کووید ۱۹ رانده  شده‌اند.