علاج واقعه به صورت علمی، قبل از وقوع

چندسالی است، هر از گاهی، با احتمال وقوع زلزله‌ای سهمگین در تهران، لرزه بر جان شهروندان این کلان‌شهرِ در هم پیچیده می‌افتد. شاید یکی از دلایل این دلهره و اضطراب، ترس از خود زلزله و عواقب عادی آن مانند ماندن در زیر آوار و حوادث معمولی از این دست باشد، اما اضطراب شدید و نگرانی بیشتر در مورد راه‌های دسترسی نیروهای امدادی برای کمک به مردم است آن‌هم در این طیف وسیع و در میان کوچه پس کوچه‌هایی که به‌واسطه تراکم فروشی، بلندمرتبه‌سازی‌های  بی‌رویه‌ای انجام شده که فعلا یکی از بدیهی‌ترین عواقبش، نداشتن جای پارک برای ساکنان این مجتمع‌هاست و مشکلاتی از این جهت بر دوش شهرو شهروندان باری سنگین شده است.
اما مردم و ستاد بحران، همچنان نگران این زلزله و نحوه برخورد و مواجهه با آن هستند، چون به نظر می‌رسد، اتفاقی است که نمی‌شود با آن مقابله کرد و جلویش را گرفت، اما حتما می‌توان با استفاده از کمک کارشناسان و تجربه کشورهای درگیر زلزله مانند ژاپن، از اثرات مخرب آن تا حدی کاست.
گفته می‌شود 20 میلیون نفر در بافت‌های فرسوده، در کپرهای حاشیه شهرو ... زندگی می‌کنند؛ یعنی بافت‌هایی که چندین سال از قدمت آن‌ها می گذرد و احتمال فروریختن آن‌ها وجود دارد. گفته می‌شوداز عمر مفید برخی از بیمارستان‌های  تهران سال‌ها گذشته و خود این بناها احتمالا با وقوع زلزله آسیب خواهند دید. لاجرم ستاد بحران ناچار است در بیرون از شهر تهران وبا ایجاد بیمارستان‌ها و کمپ‌های صحرایی، گوشه‌ای از این مشکل را برطرف کند. اما نکته مهم این است که در صورت وقوع زلزله در تهران، با این حجم از تراکم و کوچه‌ها و خیابان‌های باریک و فرعی و غیرقابل دسترس، نیروهای امدادی چگونه خواهند توانست با توان ماشینی خود به مردم کمک کنند؟ کدام گروه امداد اورژانسی یا آتش‌نشانی می‌تواند ماشین امدادی خود را وارد این نواحی کند در حالی‌که همه جا پر از آوار شده و فرآیند آواربرداری خود پروسه‌ای طولانی است و نیازمند انواع تجهیزاتی که احتمالا یا کم داریم یا نداریم.
چندی پیش هم یکی از مسئولان امدادی اعلام کرد برای انتقال مجروحان و مصدومان زلزله می‌توان از تونل‌های مترو استفاده کرد، البته اگر در ورودی و خروجی این تونل‌ها با آن‌همه پله‌ای که برای رسیدن به خیابان می‌خورند، باز بماند، و یا احیانا خود این تونل‌ها ریزش نکنند و نیز به شرطی که در نزدیکی بیمارستان و مکان امدادی باشند. تنها تهیه لیستی از مشکلاتی که فراراه چنین بحرانی وجود دارد، خود به خود دلهره‌آور است. اما بدیهی است که می‌توان با یک مآل‌اندیشی و بودجه گذاری و استفاده صالحانه از این بودجه و کمک گرفتن از نیروی علمی و کارشناسی و تجربه کشورهای موفق در این زمینه، و البته در نظر گرفتن زمان و سرعت عمل، از میزان تاثیرات مخرب این زلزله قریب‌الوقع کاست.همچنان که استاندار تهران هم تاکید کرده:«مهم‌ترین دلیل پایین بودن خسارت جانی و مالی زلزله‌های بزرگ در کشورهای توسعه یافته مانند ژاپن رعایت پروتکل‌های علمی در احداث بناها و استفاده از یافته‌های پژوهشی و رجوع مسئولان نسبت به استفاده از دانش در اختیار پژوهشگران و دانشگاهیان در خصوص زلزله است.»