«تهران بیدار»، خاموشی برخی مناطق و محدودیت تردد از ساعت ۲۱ تا ۴ صبح!

لایحه «زیست شبانه» برای شهرتهران، اولین‌بار در سال 98 مطرح شد؛ پیشنهادکنندگان در پی آن بودند که برخی مناطق تهران که به گفته  رئیس شورای شهر تهران، دچار «شب مردگی» بودند اما فضاهای مناسبی داشتند، مورد استفاده شهروندانی قرار گیرد که دیر می‌خوابند و ترجیح می‌دهند در ساعات آخر شب، در شهر تردد کرده و از امکانات فرهنگی و تفریحی استفاده کنند. «زیست شبانه» یکی از پررونق‌ترین رخدادهای پایتخت‌های بزرگ جهان است و چنین روشی موجب گشته برخی مشاغل از رونق بیشتری برخوردار شده و اشتغال‌زایی‌های خاصی در این زمینه صورت گیرد.
بنابراین لایحه زیست شبانه در تهران، در نوع خود طرحی تازه نیست، اما توجه به این نیاز، امری مهم و قابل تقدیر است. این طرح در سال 98 با مخالفت نیروی انتظامی مواجه شد، این نهاد اعلام کرد که نمی‌توان امنیت مورد نیاز را تأمین کرد. لاجرم این طرح همچنان معلق ماند و حالا رسیده‌ایم به دوران بحرانی کروناویروس، محدودیت تردد در شهر، درخواست از مردم برای درخانه‌مانی و عدم شرکت در مهمانی‌ها و شب‌نشینی‌ها و طرح دوباره زیست شبانه با عنوان «تهران بیدار»! البته که مردم در کلانشهرها، نیاز به زیست شبانه و رسیدگی به امور خاصی دارند که در طول روز و به دلیل داشتن مشغله‌های فراوان، فرصت ندارند. برطبق سنت هم بسیاری از خانواده‌ها، در دوران عادی و پیش از بحران کروناویروس، با آغاز شب به مراكز خرید، اماكن تفریحی، مكان‌های زیارتی شهر و یا برای مهمانی و دیدوبازدید می رفتند که این رخدادهای پسندیده فعلا به‌واسطه پاندمی کووید19 در کنار محدودیت تردد خودروها در شهر، بسیار کم شده؛ و نکته قابل تأمل همین است که چگونه ناگهان این لایحه در چنین شرایطی دوباره مطرح شده و تصویب هم می‌شود؟ طبعا مردمی که علاقه‌مند به شرکت در طرح تهران بیدارهستند، احتمالا برای رسیدن به نقاط مشخص شده باید از خودروهای شخصی استفاده کنند که با وجود ساعات منع تردد، این امر ممکن نیست مگر با پرداخت جریمه 200هزارتومانی. مگر این‌که پیشنهاددهندگان و تصویب‌کنندگان این طرح، امکانات حمل‌ونقل خاصی برای این طرح هم در نظر گرفته باشند تا مردم به‌راحتی بتوانند از این طرح نهایت استفاده را ببرند. نکته حایز اهمیت دیگر این است که به دلیل کمبود گاز و به تبع آن کمبود برق، چراغ برخی خیابان‌ها و بزرگراه‌ها شب‌ها خاموش هستند، و همین مسئله اخیرا برای برخی شهروندان مشکلاتی مانند خفت‌گیری وسرقت به‌وجود آورده؛ خاموش بودن چراغِ برخی مناطق زمینه جرم‌خیزی در شهر را افزایش داده است؛ در دورانی که شهر درگیرچنین مشکلاتی نبود، نیروی انتظامی به دلیل عدم امکان تأمین امنیت برای اجرای این طرح، مخالف آن بود، اکنون که مشکلات چندین برابر شده، چگونه قرار است تامین امنیت و تردد و حضور فعال مردم –طبعا حضور در اجتماعات که طبق پروتکل‌ها ممنوع است- امکان‌پذیر شود؟ حال با تمام این تفاصیل، رئیس شورای شهر تهران گفته است:«این لایحه به شکلی تصویب شد که هم به اهداف مورد نظر فرهنگی دست می‌یابیم و هم زندگی مردم با اجرای این طرح و لایحه‌ها دچار آسیب نشود.

در این طرح شهرداری تهران موظف است ظرف مدت دو ماه از لازم‌الاجرا شدن این مصوبه، کلیه هماهنگی‌های لازم را با نهاد‌های ذی‌ربط انجام دهد؛ به‌نحوی که تمامی اصناف رسمی و دارای مجوز که در فضای شهر بیدار قرار دارند مجاز باشند به‌صورت شبانه نیز به ارائه خدمات و فروش محصولات بپردازند.»
توجه به این نکته ضروری است که اجرای کلیت این طرح همراه با مشارکت مردم، به نشاط و تحرک شهری خواهد افزود، اما پرسش مهم این است که با در نظر گرفتن مشکلات در زمینه تأمین انرژی و پروتکل‌های بهداشتی و محدودیت‌های اجتماعی و ترددیِ فعلی، این «تهران بیدار» تا چه حد در رفع «شب مردگی» موثر خواهد بود؟