هر ايراني؛ يك قرن انتظار تا خانه‌دارشدن!

اجاره‌نشيني در يك دهه اخير در كشورما، به يك وضعيت بحراني تبديل شده، زيرا همراه با گران‎شدن مسكن، اجاره مسكن نيز افزايش يافته است؛ در واقع گراني مسكن، دو مشكل اساسي پيش روي مستاجران نهاده، از سويي آنان توان خريدن مسكن را ندارند، از سوي ديگر توان تهيه وديعه مسكن را هم ندارند، و دقيقا به همين دليل امسال دولت وام وديعه مسكن را به‌عنوان يك راه حل مسكّني، پيش پاي اجاره‌نشينان قرار داد كه البته با توجه به نرخ گراني غيرمنطقي وديعه، اين وام هم نتوانست مشكل برخي را حل كند.
بر اساس آمار در ۷ استانِ تهران، کهکیلویه و بویراحمد، کرمانشاه، قم و لرستان نرخ اجاره‌نشینی بیش از ۴۰درصد، در ۶ استانِ یزد، مازندران و گلستان، نرخ اجاره‌نشینی کمتر از ۳۰ درصد و در بقیه استان‌ها‌ی کشورآمار اجاره‌نشینی بین ۳۰ تا ۴۰ درصد است. بر اين اساس فقط در شهر تهران ۴۳.۶ درصد از افراد مستاجرند، كه البته برخی به‌دلیل اعلام نکردن و یا سكونت در خانه‌های سازمانی در اين آمار لحاظ نشده‌اند.
اكنون اما برآوردهای جدید از نسبت متوسط قیمت مسکن به درآمد سالانه خانوارها در پایتخت نشان می‌دهد تهرانی‌ها با احتساب نرخ فعلی پس‌انداز و در صورت رشد یکسان قیمت و درآمد -احتمال بسیار بعید- ۱۰۹ سال طول می‌کشد تا بتوانند صاحب‌خانه شوند. این شاخص در اواخر دهه ۷۰ حدود ۱۲ سال بود.
در اغلب كشورهاي دنیا، زمان بالای ۱۰ سال براي صاحب‎خانه شدن «غیرعادی» توصیف می‌شود! يك دليل مهم كوتاه بودن زمان صاحب‌خانه شدن در اين كشورها، اعمال طرح اجاره به شرط تمليك است، مانند كشور فرانسه و انگلستان، كه طي اين طرح، در بازه زماني تا ده سال، هر فردي مي‌تواند صاحب‌خانه شود. طرحي كه توانسته است دست دلالي و واسطه‌گري را از بازار مسكن كوتاه كرده و قيمت آن‌را واقعي نگاه دارد.