کرونا، درخانه‌مانی و عوارض روانی تنهایی

کروناویروس، بیش از یک‌سال است که مردمان جهان را وادار کرده از میزان ارتباطات اجتماعی خود بکاهند و به آن شکل و سامان دیگری بدهند. برخی نیز با ابتلا به اختلال وسواسی در این زمینه، درِخانه‌های خودرا به روی دیگران بسته‌اند؛ به‌ویژه سالمندان که از ابتدا در مورد آن‌ها هشدارها و نگرانی‌هایی وجود داشت مبنی براین‌که ابتلای آنان، بیشتر موجب مرگ‌شان می‌شود. چنین شد که در طول یک سال‌واندی، بسیاری از مردم و به‌خصوص سالمندان یا اصلا و یا بسیار کم از خانه خارج شده و خرید و ارتباطات اجتماعی خود را به جریان اینترنت و ویدئوکال‌ها سپردند. اما همین امر، با طولانی شدن روند پاندمی این ویروس و ادامه‌دار بودن آن، موجب شده که به گفته کارشناسان پزشکی، بسیاری از افراد که پروتکل‌ها را شدیدا رعایت می‌کنند، دچار بیماری روانی شوند به نام «گرسنگی پوستی»، یا به زبان ساده‌تر، تنهایی و دریافت نکردن محبت و نوازش‌های لازم از سوی نزدیکان. البته این مورد در کشور ما بسیار کم افتاق افتاده، چون برخی مردم ما، با خونگرمی خاصی! که دارند، همچنان مشغول مهمانی و دورهمی و جشن و عزا و سفر خود هستند و به همین دلیل ما در رابطه با میزان ابتلا به کروناویروس جزو سه کشور نخست جهان است.
 اما البته برخی از مردم، که به رعایت پروتکل‌های بهداشتی متعهدند، در این مدت دچار مشکلاتی مانند تنهایی و اختلال وسواسی شده‌اند. این درحالیست که در ستاد مقابله با کرونای کشور ما، جای خالی کارشناسان روانی و جامعه شناسان، به‌شدت محسوس است. در این راستاست که درکشور ژاپن اخیرا  وزارتخانه جدیدی آغاز به کارکرده است؛
«وزارت تنهایی». رسیدگی به مشکلات روانی ناشی از تنهایی،بالا رفتن
نرخ خودکشی‌ها از وظایف این وزیر است.
نخست وزیر ژاپن با هدف تخفیف مشکل انزوای اجتماعی در این کشور پست جدیدی در دولت خود ایجاد کرده و وزیر تجدید حیات منطقه‌ای ژاپن را به‌عنوان وزیر پاره‌وقت تنهایی منصوب کرده تا به مشکل انزوا و تنهایی در این کشور که در دوران همه‌گیری کرونا به مشکلی جدی بدل گشته، رسیدگی کند.