"ایران واحد" ، ضروری تر از پروتکل الحاقی

طی چند روز اخیر حواشی بسیاری به دست خودمان و علیه خودمان ایجاد شده که درمورد مذاکرات هسته ای و اجرا شدن یا نشدن پروتکل الحاقی و بازرسی های آژانس، میان جریان های مختلف سیاسی و برخی سیاسیون، سروصدایی بی جهت به پا کرده است.
مشخص نیست چرا ضرورت درک شرایط و اولویت های تحکیم وحدت میان نیروهای سیاسی مدنظر قرار نمی گیرد. یکی آتشی روشن می کند و طرف مقابل هیزم به آن اضافه می کند و رسانه های خارجی نیز بر آن می دمند و نهایتاً شعله این آتش مردم و منافع ملی کشور را می سوزاند.
نظام و ساختار تصمیم گیری درمورد مسائل هسته ای و موارد امنیتی که اهداف و منافع استراتژیک کشور را معین می کند، کاملاً مشخص است و نیازی به موازی کاری و اضافه کاری نیست. سازمان انرژی اتمی، وزارت خارجه، مقامات دولتی،نمایندگان مجلس، نهادها و سازمان های مختلف هریک در این زمینه نظری می دهند و دست آخر پس از آشوب و ایجاد حواشی همگی منتظر می شوند تا دستی از غیب این آتش را خاموش کند.
باید این نکته را به تمامی افراد و جریان ها و نهادهای مرتبط و غیرمرتبط با مسئله هسته ای گوشزد که تصمیمات اتخاذی تاکنون نه به صورت شخصی و جناحی، بلکه براساس تشخیص شورای امنیت ملی تحت مشاورت با بالاترین مقامات عالی نظام صورت گرفته و نباید
بی جهت صلاحیت و جایگاه این تصمیمات را با نگاه و عینک سیاسی و سلیقه ای خود تنزل دهیم.
این سخن نه کنایه به نمایندگان مجلس است و نه به تیم
مذاکره کننده هسته ای، بلکه تاکید بر امر وحدت رویه در حمایت از تصمیمات و سیاست هایی است که از سوی شورای امنیت ملی به عنوان چتر
همه گیر تمامی دستگاه ها و نهادهای پایین دستی، اتخاذ می شود.
باید بپذیریم که این جنگ و ستیزهای کلامی و عملی که بوی انتخابات از آن استشمام می شود، نه دغدغه ملی به هیچ عنوان به صلاح کشور نیست و اتفاقاً موجب سردی و افتراق میان مردم با صندوق های رای خواهد شد. نکته دیگر اینکه در شرایطی نیستیم که بر سر مسائلی همچون ضرورت ها و تعهدات هسته ای درگیری درونی ایجاد کنیم و به جای پرداختن به ارتقای توان کشور، صرفاً هزینه ایجاد کنیم و خود را سوژه رسانه های خارجی نماییم.
اگر همه مدعیان کنونی صلاح و مصلحت کشور می خواهند باید به قانون احترام بگذارند و بی جهت قطار مدیریت کشور را از ریل خارج نکنند و یا آن را در ایستگاه مورد نظر خود متوقف ننمایند. این تقاضای عمومی است که به جای این همه تهدید و تخریب یکدیگر، نگاه به نهادهای بالادستی و تصمیم گیرنده همچون شورای امنیت ملی داشته باشند و ملاک عمل خود را تصمیمات اتخاذی از سوی این نهاد و یا مراجع بالاتر قرار دهند. اگر همگان از باب دلسوزی برای کشور بخواهند مشکل را به روش و سلیقه خود حل کنند آن وقت سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.