بیم ها و امید های انتخابات ۱۴۰۰

با نزدیک شدن به موعد برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، این مسئله در حال تبدیل شدن به نقطه کانونی تحولات سیاسی کشور است.
 اما این انتخابات در شرایطی قرار است در خردادماه 1400 برگزار شود که جامعه ایران با سخت ترین شرایط اقتصادی مواجه است و عواملی نظیر تحریم ها و همچنین راهبردهای غلط داخلی، نقش اصلی این بحران های اقتصادی را ایفا کرده اند.
 بنابراین انتخابات پیش رو در بستری متفاوت با دوره های گذشته برگزار خواهد شد و به همین جهت برای رونق بیشتر این انتخابات باید راهبردها و تصمیمات درستی ترسیم و اتخاذ شوند. اولین نگرانی در خصوص انتخابات پیش رو، میزان مشارکت مردم و حضور موثر در مهمترین صحنه سیاسی کشور است. انتخابات یازدهمین دوره مجلس در اسفند 98 نشان داد که بحران مشارکت امری جدی است و اگر به مطالبات آحاد جامعه توجهی نشود، قهر قاطبه ملت با صندوق رای در مهم ترین صحنه سیاسی کشور ادامه دار خواهد بود.
 واضح و مبرهن است که یک انتخابات پر شور و با حضور اکثریت است که می تواند ضامن امنیت کشور و قوام جامعه باشد. علاوه بر این یک دولت برآمده از حضور حداکثری ملت، توان چانه زنی بالایی در عرصه بین الملل و همچنین قدرت اجرایی بیشتری در داخل برای اجماع سازی و پیشبرد امور خواهد داشت.
 البته با تمام نگرانی ها، برخی نظرسنجی های صورت گرفته نشان می دهد که همچنان حضور در انتخابات ریاست جمهوری برای بسیاری از طبقات جامعه مهم و سرنوشت ساز تلقی می شود زیرا باور دارند که دولت صاحب جایگاه، امکانات و منابعی است که با به کار بستن درست آن‌ها می‌تواند از مشکلات امروز ایران بکاهد. 
نکته قابل توجه بعدی، تغییر اولویت های جامعه و تاثیر آن بر انتخابات 1400 است. در یک پیمایش رسمی صورت گرفته، حدود 62 درصد جامعه آماری هدف، مسائلی چون عدالت اقتصادی، تولید و اشتغال را اولویت های ضروری دولت آینده ذکر کرده اند و جالب اینکه مولفه هایی چون آزادی های فردی و اجتماعی کمتر از 10 درصد آرا را به خود اختصاص داده اند.
 این یک زنگ هشداری به دولت بعدی است که اگر توانایی حل چالش های اقتصادی را نداشته باشد، یک بحران جمعی فراگیر دامن گیر جامعه ایران خواهد شد. می توان اینگونه تعبیر کرد که اگر نهادهای رسمی اعتبار کارکردی خود برای تغییر در شرایط زندگی روزمره ملت را از دست بدهند، بی اعتمادی عمومی تعمیق و صندوق رای خود را از دست خواهد داد که این خطری بسیار جدی برای کشور تلقی می شود. 
بنابراین شرایط موجود ایجاب می کند که همه ارکان حاکمیت برای برگزاری یک انتخابات حداکثری و پرشور تلاش کنند. دولت منتخب بعدی هم ضرورت دارد که با تغییر اساسی رویکردها، از معضلات اقتصادی که زندگی مردم را مختل کرده بکاهد تا جامعه ایران به حالت طبیعی خود بازگردد و متعاقب آن شرایط برای رسیدن به رشد و توسعه پایدار و همه جانبه فراهم شود.