فرار استادان از كشور در پي فرار نخبگان!

وقتي از كلمه «فرار»‌براي خروج نخبگان و استادان از كشور، استفاده مي‌كنيم، بدان معنا نيست كه اين افراد درگير مشكلات خاصي بوده‌اند و فرار را بر قرار ترجيح داده‌اند، گاهي مشكل اين است كه بعضي آدم‌ها در جاي درست قرار نمي‌گيرند؛ قدر نمي‌بينند و بر صدر نمي‌نشينند، به اين ترتيب وقتي احساس مي‌كنند هوش و توان و استعدادشان در حال هدر رفتن است، ترجيح مي‌دهند به جايي بروند كه حداقل براي اين دارايي‌هاي كمياب، ارزش مالي مناسبي قائل باشند و بپردازند. طبيعي به‌نظر مي‌رسد اگر رئیس کمیسیون آموزش‌وتحقیقات مجلس از مصوبه مجلس در مورد افزایش حقوق‌ها درسال آینده گله‌مند باشد و اعلام كند که در سال ۹۸، ۹۰۰ استاد از ایران خارج شده‌اند. و در توضيح گلايه خود و وضعيت استادان بگويد كه:« اساتید را از این مصوبه مستثنی کنید؛ استادی هست که ۴۰ سال استاد تمام است و حقوقش ۱۴ میلیون تومان است، در حالی‌که فلان عضو هیات مدیره ۵۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرد.» 
در اين مورد بد نيست يك مقايسه مختصر در مورد دريافتي ماهانه اساتيد در چند كشورداشته باشيم تا متوجه شويم چرا استادان كشورمان نيز قصد مهاجرت و جلاي وطن كرده‌اند. به گفته بنیانگذار پایگاه استنادی علوم جهان اسلام:
« در آمریکا متوسط پایه پرداخت ۱۱۴ هزار دلار است. در پایین‌ترین سطح ۵۵ هزاردلار برای استادیاران و در بالاترین سطح حقوق استادان تمام‌وقت قرار دارد که در حدود ۲۰۷ هزار دلار است. در انگلستان متوسط پایه حقوق سالانه ۷۵ هزار و ۵۴۸ پوند و در پایین‌ترین سطح ۶۰ هزارپوند و حداکثر آن ۱۱۴هزار پوند است.» اگر نخواهيم وضعيت اساتيد كشور خود را با دو كشور ثروتمند غربي مقايسه كنيم، كافي است به سراغ سنگاپور برويم؛ پرداخت حقوق پایه به‌طور متوسط در سنگاپور برای يك استاديار ۱۱۰ هزار دلار پرداخت می‌شود، حداکثر حقوق سالانه اعضای هیات علمی در سنگاپور ۱۳۰هزار دلار است. مهم است برخي مسئولان ذيربط توجه داشته باشند كه دانشگاه، سرچشمه تحولات بزرگ بوده وتحقیقات دانشگاهی در بسیاری از کشورهای پیشرفته و حتي درحال توسعه، منشا توسعه و پیشرفت در عرصه‌های پژوهشی است.