"دیپلماسی مذهبی" و استفاده صحیح از آن

پاپ برای سفر به عراق خود را "زائر صلح" نامید و محور مسافرت خود را حمایت و همگرایی میان ادیان برای صلح و زندگی مسالمت آمیز میان دینداران، عنوان کرد. این حرکت پاپ به عنوان یکی از رهبران ارشد مذهبی جهان و پیش قدم شدنش برای حضور در یکی از کشورهای مسلمان و دیدار با یکی از مراجع عالی اسلام درعراق، نشان داد که برای حفظ صلح و امنیت پیروان دینی خود و تحکیم وحدت میان دیگر جریان های مذهبی دغدغه دارد.

همچنین از سوی دیگر آیت الله سیستانی نیز از جمله شخصیت هایی است که نشان داده است اهل سیاسی کاری و یا نمایش قدرت برای دخالت مستقیم در امور سیاسی نیست و معمولا دیداری رسمی با مقامات رسمی در داخل و خارج از عراق ندارد. اما پذیرش دیدار با پاپ معنا و مفهومی خاص دارد که نشانگر درک اهمیت جایگاه ادیان در جریان صلح جهانی دارد.به همین منظور شاهد یکی از معدود دیدارهایی در بیت ایشان بودیم که این تعداد مدعو حضور داشتند.
این رویکرد مرجع تقلید عالیقدر در عراق، بیانگراین موضوع است باید از پتانسیل های آن برای صلح رحمانی بهره گرفت و زمینه زندگی مسالمت آمیز میان پیروان ادیان مختلف را فراهم کرد و فارغ از امیال و منافع سیاسی به این مسئله پرداخت.
متاسفانه برخی درداخل کشورمان این سفرپاپ به عراق را به سمت مسائلی حاشیه ای بردند و باطرح موضوعاتی همچون اینکه اگر "ایران نبود امروز پاپ نمی توانست به عراق وارد شود ویا اینکه اگر پاپ خواستار صلح است به یمن می رفت و با مقامات سعودی و حامیان مسیحی و یهودی برخورد می کرد خون ریزی نکنند و..." .اگرچه این گزاره ها به تنهایی معنای درستی دارند، اما نباید خود را به اشتباه انداخت و علائم را درست نکرد.دراینکه ایران در نابودی داعش در عراق و منطقه نقش محوری داشته شکی نیست، اما آیا پاپ برای دلجویی از مسیحیان تارانده شده و شکنجه شده توسط داعش باید به تهران می آمد؟! یا برای زمینه سازی میان 
جریان های مذهبی در عراق که دچار اختلافات شدید هستند، باید ایران را برای سفر انتخاب می کرد؟! همچنین در توجیه سفر پاپ به عراق و نرفتنش به عربستان باید اذعان داشت که رهبرکاتولیک های جهان متوجه این موضوع هست که شخصی همچون آیت الله سیستانی نشان داده که در صدد حفظ امنیت و مصلحت ملت عراق اعم از مسلمانان ودیگر ادیان است. اما آیا در عربستان هم می توان چنین شخصی را یافت که انتظار داشتیم پاپ به یمن یا عربستان سفر می کرد و آنجا پیگیر "دیپلماسی مذهبی" می شد؟!
اتفاقاً این سفر پاپ به عراق و انتخاب همتای مسلمان خود برای رایزنی صلح محور، نشان داد که عنصر و محور تاثیر گذاری جهان اسلام در عربستان نیست و این نوعی اعتبار بخشی برای اسلام و مذهب تشیع بود. هرچند که نباید به این گونه دیدارها و حرکت های صلح جویانه رنگ و لعاب فرقه ای زد، اما باید از این حرکت ها به عنوان اقدامی موثر در اعتبار بخشی برای نیروها و جریان هایی دانست که با افراطی گری مذهبی مقابله می کنند و در این راه از جان خود مایه می گذارند.