مسئولان محترم براي بازماندن اين پنجره طلايي تدبيري بينديشيد!

    هر موقعيت اجتماعي، سياسي، اقتصادي، فرهنگي و ... يک پنجره طلايي دارد؛ يک ضرب‌الاجل و به تعبيري واضح‌تر يک زمان مناسب براي استفاده حداکثري. اگر متوليان و مسئولان در هر کدام از اين حوزه‌ها، متوجه اين پنجره طلايي باشند و براي استفاده از آن برنامه‌ريزي‌هايي بکنند؛ طبعا نتيجه و سود زيادي در سطح کلان داخلي و خارجي خواهند برد.

    يکي از معضلات مهم در کشور ما ناآشنايي برخي از مسئولان با چنين اصطلاحات جامعه شناختي است، يا حتي اگر لزومي بردانستن اين اصطلاحات هم نباشد؛ حداقل هر مسئولي بايد بداند که در حوزه مسئوليتش، همواره با ضرب الاجل‌هايي مواجه است که بايد به موقع بتواند خود و سازمانش را به آن برساند. اما البته در برخي مواقع قاعده کلي ما فرصت‌سوزي است؛ از دست دادن ضرب‌الاجل و بسته شدن پنجره طلايي.

    اين روزها مسئولان مختلف از روند پير شدن جامعه سخن مي‌گويند و در مورد آن ابراز نگراني کرده و هشدارهايي مي‌دهند. البته که اين نگراني‌ها به جاست، هر چند همين هشدارها خود دچار ضرب‌الاجل شده‌اند و زمان کمي براي استفاده و جبران مانده است. اما نکته مهم اين است که هشداردهندگان، چه تدبيريا تدابيري براي بازنگه داشتن پنجره طلايي جمعيت انديشيده‌اند؟

    پنجره جمعيت فرصتي طلايي براي اصلاح ساختار‌هاي جمعيتي و در نتيجه ايجاد زمينه براي رشد و پيشرفت علمي و اقتصادي است که اگر مغتنم شمرده نشود، به يک تهديد تبديل خواهد شد؛ با عبور از پنجره جمعيت ديگر امکان مديريت و ترميم ساختار‌هاي جمعيتي و تحقق رشد و توسعه بسيار پايين و گاه ناممکن خواهد شد.

    کشور‌هاي توسعه يافته صنعتي زماني رشد و پيشرفت را تجربه کردند که در پنجره جمعيت بودند، اما آنان نيز امروز و بعد ازعبور از پنجره جمعيت به انواع مشکلات اجتماعي و رکود اقتصادي مبتلا شده‌اند. پس مسئله جمعيت و کاهش آن امروز يک معضل تقريبا جهاني است؛ معضلي که براي کشور ما با وضعيت و شرايط خاصي که دارد، بسيار گران تمام خواهد شد.

    کشور ما تا سال 1415 در فرصت پنجره طلايي جمعيت قرار خواهد داشت، در اين معنا، در خوش‎بينانه‎ترين حالت، 20 سال ديگرپنجره جمعيتي ما بسته خواهد شد.

    برخي از کارشناسان با توجه به آمار مواليد، از همين حالا در مورد بسته شدن اين پنجره ابراز نگراني مي‎کنند، کشور ما در سه سال اخير با رشد منفي جمعيت مواجه بوده است و به گفته يک استاد دانشگاه، کاهش فرزندآوري و عدم تمايل به داشتن فرزند، هرچند ريشه‎هاي اقتصادي دارد اما فقط در خانواده‎هاي کم يا بي‎بضاعت اتفاق نمي‎افتد، خانواده‎هاي برخوردار هم تمايلي به فرزندآوري ندارند.

    جمعيت و تعداد جوانان براي يک کشور از هر نظر حائز اهميت است؛ وجود جوانان آماده کار است که مي‎تواند براي يک کشور سرمايه‎زا، ثروت و قدرت‌آفرين باشد و با کاهش تعداد جوانان افول اقتصادي جامعه قطعي خواهد بود.

    مشاورعالي وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشکي در اين مورد تاکيد دارد که اقتصاددانان ثابت کرده‌اند فرزندآوري و افزايش جمعيت، خود نوعي سرمايه‌گذاري است. سرمايه‌گذاري که برخي مسئولان ما در سال‌هاي اخير نسبت به آن کم يا بي‌توجه بوده‌اند و اکنون در اين ضرب‌الاجل، در پي تشويق مردم به فرزندآوري‌اند، بي آنکه بسترهاي لازم اقتصادي و اجتماعي و افزايش اميد به آينده را فراهم کرده باشند. به گفته اين مقام 66 درصد کشور‌هاي اروپايي، 38 درصد کشور‌هاي آسيايي و در کل جهان 28 درصد کشورها، براي فرزندآوري سرمايه گذاري مي‌کنند، اما ما تقريبا هيچ کاري نمي‌کنيم.