باد کاشته ایم، طوفان درو خواهیم کرد!

تصمیم مغرضانه کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه تیم ملی و باشگاه های ایران و سلب حق میزبانی از آنها نشان داد که تا چه اندازه فوتبال ایران روند نزولی به خود گرفته و برای چندمین بار متوالی حقوقمان، آنهم به سادگی پایمال می شود. این تضییع حق ما که بدون هیچ گونه هزینه ای برای رقبا صورت می گیرد، نتیجه ضعیف شدن فوتبال ایران در همه ابعاد است و بدون شک اگر قدرت کافی برای مقابله با لابی ها و زیاده خواهی ها وجود داشت هیچ گاه چنین تبعاتی گریبان گیر فوتبال ما نمی شد.

تصمیم مغرضانه کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه تیم ملی و باشگاه های ایران و سلب حق میزبانی از آنها نشان داد که تا چه اندازه فوتبال ایران روند نزولی به خود گرفته و برای چندمین بار متوالی حقوقمان، آنهم به سادگی پایمال می شود. این تضییع حق ما که بدون هیچ گونه هزینه ای برای رقبا صورت می گیرد، نتیجه ضعیف شدن فوتبال ایران در همه ابعاد است و بدون شک اگر قدرت کافی برای مقابله با لابی ها و زیاده خواهی ها وجود داشت هیچ گاه چنین تبعاتی گریبان گیر فوتبال ما نمی شد.
اگر چه اعتراض ها و صداهای زیادی از جانب مسئولان ورزشی و سیاسی کشور بلند شده و حتی تلاش های دیپلماتیکی هم صورت گرفته اما باید پذیرفت که این اقدامات دیرهنگام راه به جایی نخواهد برد. زیرا اکنون موازنه قوا برقرار نیست و رقبای فوتبال ایران به دلیل توان مالی و لابی های گسترده از قدرت بیشتری در AFC برخوردار هستند. برای تغییر شرایط و به تعادل رساندن آن باید مشکلات کنونی را ریشه یابی کرد.
اولین علت موثر در ضعف کنونی و تضییع حقوق فوتبال، کاهش بنیه و توان مالی آن است. فوتبال غیر مستقل و بعضا وابسته به
بودجه های دولتی – که این بودجه ها به دلیل شرایط سیاسی همیشه دچار نوسان است - هیچ گاه نمی تواند به سمت درآمدزایی و کسب ثروت حرکت کند و به همین دلیل همیشه درجا خواهد زد . متعاقبا بنیه مالی باشگاه ها و تیم های ملی به شدت تضعیف شده و یک فوتبال ورشکسته هیچ گاه توانایی لابی در مجامع برون مرزی را نخواهد داشت. هنوز فراموش نشده که چگونه در دهه 70 و به وسیله  لابی های مسئولان فدراسیون با مقامات بلند پایه AFC، داور بازی ایران و استرالیا تغییر کرد و مسیر برای صعود ایران به جام جهانی فراهم شد.
دومین علت را می توان قدرت طلبی و جنگ پنهان افراد و گروه ها برای ماندن در قدرت ذکر کرد که منافع ملی فوتبال را قربانی خود کرده است. در زمانی که رقبای ایران مشغول تلاش برای گرفتن میزبانی رقابت های آسیایی بودند، افراد مسئول به فکر باقی ماندن در پست های خود و حفظ صندلی قدرت در هنگامه انتخابات فدراسیون بودند. اینگونه شد که حق مسلم ایران برای میزبانی قربانی منفعت خواهی و قدرت طلبی آقایان شد.
سومین علت را هم باید عدم وجود امکانات و زیرساخت های استاندارد برای میزبانی قلمداد کرد. باید در این حوزه با عینک واقع بینی نگاه کنیم و مسلم است که فاصله امکانات و تجهیزات سخت افزاری فوتبال ایران با کشورهای حاشیه خلیج فارس و کشورهایی مثل هند و ازبکستان تفاوت های زیادی دارد و این اختلاف، بهانه خوبی را برای عدم اعطای میزبانی به دست کنفدراسیون فوتبال آسیا خواهد  داد.
 به هر شکل همه این عوامل و عوامل دیگر دست به دست هم داده اند تا این شرایط بد بر فوتبال ایران مستولی شود. هر آنچه که امروز مشاهده می کنیم نتیجه اقداماتی است که در ماه ها و سالیان گذشته انجام داده و نداده ایم و به عبارتی در گذشته باد کاشته ایم و امروز طوفان درو خواهیم کرد!