معضل مين‌هاي بازمانده از جنگ و عدم پاكسازي كامل مناطق مرزي

هنوز و بعد از گذشت سي واندي سال، جنگ تحميلي از برخي ازمردم ما و در برخي از استان‌هاي مرزي، قرباني مي‌گيرد. اگر خبر تازه اين است كه مردي در انديمشك توپ جاي مانده از جنگ را فرزكاري مي‌كند تا آن‌را به ضايعات فلزي تبديل كند، اما در اثر انفجار آن، جان خود را از دست مي‌دهد، اما ماجراي دشت‌هاي مين‌كاري شده كه در سال‌هاي پس از جنگ هنوز به‌طور كامل پاكسازي نشده و غبار زمان بر آن‌ها نشسته است، خود حكايتي ديگر دارد؛ مين‌هايي كه از چوپانان و كشاورزان كه به‌ويژه كودك و نوجوان هستند، قرباني مي‌گيرند.  
گفته مى‌شود، مين؛ این سلاح مرگبار در هر ۲۲ دقیقه، جان یک نفر و در هر روز، ۳۲ نفر و در هر ماه، ۲ هزار قربانى از سراسر جهان مى‌گیرد.
اين ماجرا در اغلب استان‌هاي غربي و جنوبي كشور كه به‌نحوي درگير جنگ بوده‌اند، همچنان ادامه دارد و هنوز زمين‌هاي مين‌كاري شده، به‌طور كامل پاكسازي نشده‌اند. در حالي‌كه در سال ۹۰ جشن پاکسازی مین در کُردستان و جشن پاكسازی خوزستان، در سال ٩٤ برگزار شد! همان زمان استاندار كردستان گفته بود اين استان در زمینه تخصیص بودجه و اعتبار در راستای پاکسازی مناطق آلوده با هیچ مشکلی روبرو نیست. اما 7 سال پس از آن، خبرها حاكي از آن بودند كه قراربوده از سال 97 طرح پاکسازی
 ۵۶۵ منطقه و پایگاه عملیاتی آلوده استان کُردستان از مین اجرا شود!
بانه، سقز، مریوان و سروآباد در کُردستان، مهم‌ترین مناطق آلوده به مین هستند؛ هزار و ۹۳۲ هکتار میدان مین در این مناطق به‌صورت عمومی و ۸۰۷ هکتار هم به‌صورت فنی شناسایی شده است و آلودگی باقیمانده آن، دویست‌ودو هزار و ۹۸۲ هکتار برآورد می‌شود.
ناهمواری زمین، کوه‌های سر به فلک کشیده، جنگل، تپه‌های ریزودرشت، فرسایش زمین، نبود تابلو و علام هشداردهنده، نبود آموزش لازم در روستاها، کمبود نقشه جامع از مناطق آلوده به مین و نيز کم‌کاری مسئولان امر، دست در دست هم داده‌اند تا «پاکسازی مطلق» انجام نگيرد و گزینه «بازنگری مناطق آلوده به مین» همچنان روی میز مسئولان بماند.
 نكته مهم اما اين است كه روستائیان و عشایر ساكن دراین استان‌ها، باید مناطق خطرناك و آلوده، تابلوهای استاندارد هشداردهنده درباره خطر وجود مین، شكل و ظاهر مین و مهمات منفجرنشده و نشانه‌ها و علایم وجود خطر را بشناسند-به شرط اين‌كه اين تابوها وعلائم هشداردهنده هم در مناطق فوق نصب شده باشند- و افراد متخصص بايد براي آموزش اين افراد اقدام كنند تا از بروز چنين حوادث جانگدازي جلوگيري شود.