عدم بلوغ فضای سیاست در ایران و تاثیرات آن

سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در حالی اواخر خردادماه برگزار خواهد شد که هنوز تکلیف افرادی که به طور قطعی قرار است وارد گود انتخابات شوند مشخص نیست و همه چیز در حد گمانه زنی و احتمالات مطرح می شود.
 شاید در وهله نخست و با توجه به روند انتخابات در ادوار مختلف این مسئله چندان عجیب به نظر نرسد اما مشکل دقیقا از همین جا آغاز می شود. زیرا بحران ها و مشکلات کشور به قدری تعمیق پیدا کرده است که دیگر نمی توان مطابق گذشته سیاست ورزی کرد و با روش های گوناگون از جمله ساختن دو قطبی های کاذب و یا هجمه های تبلیغاتی علیه دیگر افراد و جریان ها، اکثریت آرا را تصاحب کرد.
 برای پیروزی در انتخابات 28 خرداد باید به شکل دیگری  سیاست ورزی کرد و به نظر می رسد تنها راهی که موجب جلب آرا خواهد شد، تدوین و ارائه راهبردی است که به شرایط آشفته اقتصادی کنونی خاتمه دهد؛ مسئله ای که متأسفانه در فاصله کم مانده تا انتخابات آن را شاهد نیستیم. فارغ از عدم وجود راهبردها و برنامه ها، حتی معلوم نیست دقیقا چه افرادی گزینه نهایی هستند و این مشخص می کند که مسئله انتخابات اساسا از کارکرد اصلی خود دور شده و این خود نشان دهنده عدم بلوغ سیاست در ایران است.
البته عدم تشکل سازمان یافته احزاب سیاسی، خود موجب دامن زدن به این شرایط شده است و اگر احزاب نقش ها و کارکردهای اساسی خود را ایفا می کردند و به طور جدی فضای سیاست در جامعه ایرانی را راهبری و هدایت می کردند، پروسه انتخابات معنای دیگری پیدا می کرد. علاوه بر این با جدی تر شدن نقش احزاب، وظایف آنها بیشتر و متعاقبا پاسخ گویی آنها بیشتر می شد. 
اما در شرایطی که فضای انتخابات در ایران بیشتر امری فردی و منوط به شخص کاندیدا می شود نباید انتظار داشت که هم وعده های داده شده به سرانجام برسد و هم شاهد پاسخگویی آنها به قول ها و وعده ها باشیم. زیرا عدم تحقق شعارهای انتخاباتی نهایتا منجر به حذف یک فرد در ساحت سیاست می شود اما در صورت قدرت گرفتن افراد به پشتوانه یک حزب سیاسی، تبعات کژکارکردها گریبانگیر آنها خواهد شد. 
علاوه بر این، با حضور پر رنگ احزاب در فضای رسمی، می توان مشارکت مردم در ساحت سیاست را بیشتر کرد و بدین ترتیب 
انتخابات ها پر شورتر و با وجاهت بیشتری برگزار خواهد 
شد. 
مسلما یک انتخابات پرشور و با شرکت اکثریت افراد جامعه، تضمین امنیت ملی و پشتوانه بزرگی برای کشور خواهد بود و برای دستیابی به آن تلاش کرد.
برای انتخابات خردادماه که چنین دورنمایی را نمی توان متصور بود اما باید تلاش کرد که سیاست در ایران از این فضای خام به سمت پختگی حرکت کند. 
هر اندازه که سیاست ورزی رشد و بلوغ بیشتری پیدا کند، اثرات مثبت آن در زندگی و حیات جمعی جامعه پدیدار خواهد شد.