یارانه ماه رمضان و گرانی‎های مربوط به سفره ماه مبارک!

نخست: تا به امروز آن‌چه در زمينه پرداخت يارانه در کشور مورد بي‌توجهي قرار گرفته هدف‌گيري درست اين سياست است؛ بدین معنا که یارانه‌ها، هدفمند نبوده و چندان در جهت رونق تولید مورد استفاده قرار نگرفته است. تا به امروز پرداخت يارانه به‌صورت همگاني بوده، یعنی تمام اقشار آسیب‌پذیر که بالغ بر 60 میلیون نفر از جمعیت 80 میلیونی کشور می‌شوند، یارانه بگیر دولت شده‌اند، تا کسری بودجه خانواده به‌نحوی جبران شود، که البته نوع پرداخت یارانه و یا در واقع امر اعانه، به‌صورتی نبوده که این کسری بودجه را جبران و سفره کوچک شده را تا حدی بزرگ کند.در حالی‌که به اذعان اغلب کارشناسان، هدفمندکردن يارانه‌ها مي‎تواند گره‎گشاي اين معضل باشد اما با توجه به مهيا نبودن بسترها، اين طرح آسيب‎هايی جدي به بخش‎هاي مختلف اقتصاد وارد کرده است.

دوم: مردم ما، اگر نگوئیم همه آن‎ها، اما اکثریت قریب به اتفاق آنان، مدت‌هاست برای ادامه زنده‌مانی خویش- و نه زندگانی در حد کرامت‌های انسانی- اعانه‌بگیر دولت شده‌اند، و دولت نیز در این مورد الحقُ والانصاف، میدان را خالی نکرده و هراز گاهی دست در جیب کرده و وجهی در حد یک اعانه مختصر، به «حساب ویژه» کمک‌های دولتی مردم واریز می‌کند. این اعانه-با لفظ محترمانه‌تر یارانه و یارانه کمک معیشتی- فقط برای سرپرست خانواده، به‌طور کامل واریز شده و با افزایش تعداد افراد خانواده، از میزان یارانه دولتی، برای هر نفر کاسته می‌شود، یعنی افراد دیگر خانواده، به اندازه سرپرست خانواده یارانه دریافت نمی‌کنند، راه دوری نمی‌رویم و همین کمک معیشتی ماه مبارک را مثال می‌زنیم که برای هر نفر 55 هزارتومان در نظر گرفته شده، اما به یک خانواده چهار نفره، 177هزار تومان تعلق می‌گیرد-در حالی‌که عملا باید 220 هزارتومان تعلق بگیرد- در حالی‌که با توجه به مشکلات عدیده مردم در تمامی ماه‌ها و روزهای سال و نه فقط در ماه مبارک، انتظار می‌رود این رقم مانند جریمه‌های بانک‎ها و مالیات‌های به‎تعویق افتاده، روند صعودی داشته باشد، یا حداقل سهم همه افراد خانواده به‎طور کامل پرداخت شود. اما کار که به کمک و اعانه دادن به مردم می‎رسد، هرچه تعداد افراد خانواده بیشتر باشد، باید افراد خانواده انتظار خود را پائین‎تر بیاورند!
سوم: میزان گرانی‎های مربوط به سفره ماه مبارک- زولبیا و بامیه، آش و حلیم وخرما- اعلام شد. با توجه به یارانه‌ای که برای ماه مبارک در نظر گرفته شده، این میزان، احتمالا و در صورت قناعت‌ورزی، تنها کفاف یک‌بار افطار معمولی خانواده را بدهد و بقیه افطارها و سحری‌های ماه مبارک، یعنی 29 روز بعد چندان که باید و شاید به کام روزه‌داران شیرین نخواهد شد، چرا که قیمت شکر و قند و چای و... هم از قبل گران شده‌اند و هم این گرانی‌ها ادامه دارد. 
چهارم: با روند و توسعه اعانه‌های دولتی که کفاف زندگی مردم را نمی‌دهد، دولت در پی اثبات چه چیزی است و دقیقا می‌خواهد با پرداخت اعانه‌های مختلف با چنین روندی، چه تغییری در زندگی مردم ایجاد کند؟ همواره گفته شده و بازهم گویا باید تکرار شود که آیا بهتر آن نبود که از همان ابتدا، این میزان احتمالا چندین میلیارد تومانی یارانه با اسامی و عناوین مختلف، در بخش تولید داخلی سرمایه‌گذاری می‌شد تا امروز شاهد افزایش بیکاری سرپرستان خانواده نمی‌بودیم؟ 

مسلما آن‎چه سرپرست خانواده با زحمت خویش بر سر سفره می‌آورد برای خانواده‎اش گواراتر از آن‎چیزی است که به‎عنوان یارانه‎ای نیم‎بند به حساب سرپرست واریز می‎شود؛ کمکی که تکرار می‎کنیم تنها برای سرپرست خانواده کامل پرداخت می‎شود. 
نتیجه آن‌که اين واقعيتی انکارناپذیراست که طرح‌های متعدد پرداخت یارانه، با اين نحوه اجرا منجر به توهم مالي شده و اثري جز افزايش وابستگي هرچه بيشتر دولت به درآمدهاي نفتي برای پرداخت يارانه‌ها، نیز موجب افزایش تورم، افزايش فاصله طبقاتي، بي‌انضباطي مالي و بي‌ثباتي اقتصادي نخواهد داشت و منجر به تحقق هدف دولت در زمينه بیرون کشیدن اغلب مردم از ورطه فقر نخواهد شد.